Ergens op het blog, beloofde ik te gaan spammen. Vanaf het moment dat de zwangerschap bekend gemaakt is, zou ik jullie overladen met zwangerschapsupdates, babydingen enz. Nu heb ik jullie ook wel wat lastig gevallen met de onmogelijke taak om een jongensnaam te vinden. Ook deelde ik in een artikel dat BN-ers nog al wat invloed uit oefenen op babynamen, maar een ben ik jullie al heel lang zwangerschapsupdates verschuldigd.
Inspiratie over babykleren en de frustratie van het vinden er van, was ook een veel gelezen artikel. Gisteren attendeerde René me er op dat ik nog helemaal geen zwangerschapsupdate geschreven heb. Ook heb ik nog niet echt gedeeld hoe ik deze zwangerschap beleef. Een beetje wel, in het artikel over het derde kind syndroom, maar ik had immers ook ooit geschreven hoe we tegenover een derde stonden en nu is hij onderweg. Maar hoe IK de zwangerschap beleef, daar is nog geen blog over online.
Zwangerschapsupdates verschuldigd
Of het nou zwangerschapsdementie is of niet, ik kan me van de eerste weken va de zwangerschap tot nu toe ook niet alles precies on the day meer herinneren. Ik vond het lastig om dus nog een overzicht te maken per week. Mijn man kwam met het briljante plan om een update te schrijven van nul tot nu. Daar kan ik dan weer wel iets mee! Dat moet altijd nog in delen, want als ik eenmaal schrijf wordt het vast langer dan verwacht. Helemaal aangezien we al richting de 25 weken gaan. Van de eerste weken herinner ik me nu, op dit moment alleen de misselijkheid en de onwerkelijkheid. Zelfs nu confronteert mijn dikke buik me nog wel eens plotseling met het zwanger zijn. Het dringt niet door. Heel gek.
Het is toch echt zo
Elke zwangerschap is spannend, maar toch, deze derde (voor mij) helemaal. Omdat het te mooi voelt om waar te zijn? Misschien door wat mensen in mijn omgeving hebben meegemaakt bij de derde zwangerschap. Toch wil ik genieten en doe ik dat ook het grootste deel van de tijd. Het is en blijft een wonder en in ons geval helemaal.
Dus probeer ik de angst zoveel mogelijk los te laten en het tot me door te laten dringen. Elk bezoek bij de verloskundige laat een prachtig kloppend hartje zien. De combinatietest uitslag was (zelfs met de slechtste combinatie van plooi, waarden en leeftijd) dikke prima. Ik had alle symptomen, de hormonen vlogen de pan uit. Alles zal goed komen. Toch? Dus ik heb me voorgenomen om toch updates te plaatsen. Jullie te laten meedelen, met terugwerkende kracht. Hoe, daar denk ik nog even over na.
In ieder geval de bijzonderheden, de leuke dingen, de dingen die ik niet gemist heb. Ik laat de angst los en ik deel iets meer. Zoals gezegd, het grootste gedeelte van de tijd ben ik ook niet bang voor wat er mis kan gaan. Natuurlijk hoop ik dat jullie het ook leuk vinden om te lezen.
♥MJ
