Waarom was het zo rustig op het blog

In alle eerlijkheid weet ik natuurlijk niet of het opgevallen is, maar wát was het rustig op het blog. Ik weet dat ik trouwe lezers heb, maar of jullie de frequentie ook opvalt, dat besef ik eigenlijk niet. Vanaf maart ongeveer probeerde ik elke dag een artikel te plaatsen en dat lukte wonderwel vrij goed. En nu? Ik was al gelukkig wanneer ik drie per week haalde. 

Gelukkig ontving ik veel interessante persberichten en mocht ik van een aantal lieve mensen een gastblog ontvangen. De persberichten hoefde ik alleen maar persoonlijk te maken (wat ik een vereiste vind, het is immers een persoonlijk mama-lifestyle blog) en gelukkig hoefde er aan de gastblogs niet veel te gebeuren.Maar waarom was het zo rustig op het blog? En waarom al zo lang geen strikjes meer?

Waarom was het zo rustig op het blog

Ik wilde eigenlijk maar over één ding schrijven! We verwachten namelijk in mei 2017 ons derde kindje. Mini nummer drie.

Totaal onverwacht, we zijn volledig overvallen en verrast en het is nog steeds (ondanks drie echo’s met prachtig hartje en stuiterend kindje) een tikje onwerkelijk. Zwanger worden is bij ons niet makkelijk of vanzelfsprekend. Ik wilde het fantastische nieuws de wereld in gooien, maar tegelijkertijd wilden we ongemerkt deze zwangerschap nog even voor onszelf en de mensen naast ons houden. In stilte genieten én het nog even door laten dringen. Ook ben ik de eerste weken geveld door een virusje of iets, had ik alleen energie voor de kinderen, mijn werk en moesten het huis en mijn man al één en ander ontberen, het blog schoot er dus helemaal bij in.

Hoeveel weken ben ik nu

Dankzij de miskraam mag ik de zwangerschappen daarna een vroege echo. Bij de eerste echo kon de termijn nog niet worden bepaald. Gelukkig zagen we met zeven weken wél een prachtig frummeltje met een ieniemienie prachtig kloppend hartje. En daar ging het om. De termijn kon me nog even gestolen worden. Bij de tweede echo kon de termijn wél worden bepaald: zeven weken en…

Inmiddels hebben we afgelopen vrijdag de echo voor de combinatietest gehad, daar was mini 3 ietsjes groter voor zijn leeftijd, maar of dat iets over termijn of lengte zegt is maar de vraag. Vandaag is het dus precies dertien weken! Het eerste trimester is zomaar ineens voorbij en we zijn in iets veiliger vaarwater. De uitkomst van de combinatietest was gelukkig goed; geen verder onderzoek nodig. Het is nu pas dat het echt wat doordringt. Vertellen voelt nu goed! Het is ook bijna niet meer te missen. Mijn dikke buik voelt nu alleen meer als een dikke pens, gezien de hormonen, maar straks met het dragen van zwangerschapskleding gaat het vast fijn voelen. Nu was het ook steeds het gevoel van “ik moet het verstoppen”, want zichtbaar, maar nog niet bekend.

Babypraat

Uiteraard ga ik jullie vanaf nu spammen met updates, weetjes, baby-on-the-way blogs en blijf ik natuurlijk ook over al het andere bloggen. Sinterklaas en Kerst geven veel inspiratie en die geef ik natuurlijk graag door. Eindelijk kunnen er weer strikjes online. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om strikjes te schrijven en het grootste strikje niet te noemen. Ook was ik bang dat het op zou vallen wanneer ik nu ineens over de baby-uitzet, vluchtkoffers en miskopen voor je baby zou gaan schrijven.

Gelukkig zul je nu snel lezen over hoe ik het eerste trimester heb ervaren, hoe we het de ouders en onze familie hebben verteld en deel ik de eerste reacties met je! Want ik ben een open boek, schrijf graag persoonlijke verhalen en laat jullie graag meedelen. Daar hebben jullie de laatste tijd niet zo veel van gehad volgens mij.

♥MJ

Foto blogger via Shutterstock

Reacties

reacties