Hé noem me lief,
Nu ik nog leef,
Noem me lief… nu ik nog leef.
Afgelopen week kwam er weer een berichtje voorbij, dit keer in de vorm van één zin van een man, die de moeilijkste dag van zijn leven ging hebben, samen met zijn jongens. Afscheid nemen van zijn vrouw en de moeder van zijn zonen. Ze was nog maar 50 jaar ♥
Dit deed me denken aan het prachtige nummer van Harrie Jekkers……en het zette me aan het denken, er zijn namelijk een aantal mensen die ik lief wil noemen nu ze nog leven. Daar begin ik vandaag mee!
Voor mijn liefste mama
Als ik er maar 2 seconden aan denk dat ik je zou kunnen verliezen, staat mijn wereld stil. Mijn rots, mijn branding, mijn steun mijn toeverlaat. Er zijn maar een paar mensen voor wie ik door het vuur ga, wie ik zo onvoorwaardelijk vertrouw. Jij bent daar één van! Ik denk dat het vertrouwen voortkomt uit het vertrouwen wat je ons gaf. Je hebt ons altijd op het hart gedrukt dat je ons vertrouwde tot het tegendeel bewezen werd en ondanks dat ik heus wel dingen heb gedaan die niet altijd door de beugel konden, heb ik jouw vertrouwen niet beschaamd. Alles heb ik altijd met je kunnen delen, over alles zijn we altijd heel open een eerlijk geweest.
Niet te open
Ik weet dat jij je wel eens afvraagt of je niet te open bent geweest, teveel met me hebt gedeeld, maar dat heeft mij wel gemaakt tot het open mens waar ik trots op ben. Ik ben een open boek, daar ben ik je dankbaar voor. Ik ben er wel sneller volwassen door geworden dan misschien achteraf je bedoeling was. Dat is iets wat ik mezelf ook wel eens afvraag, of dat anders gemoeten had. Het antwoord weet ik niet, zal ik ook niet weten en wil ik ook niet weten. Het is wel iets wat terug komt in de opvoeding van Muppet nu. Ik merk dat ik er iets meer balans in wil brengen. Muppet is net zo vaardig met woorden als ik was, soms lastig, overschatten zit in een klein hoekje, dus begrijp goed dat voor jou hetzelfde dilemma toen misschien ook speelde.
Zorgen en opgelucht adem halen
Vorige week kreeg ik een appje (was mijn telefoon weer eens kwijt, dus nam niet op toen je belde). Je was nog steeds niet lekker en dus had de arts gezegd dat je naar het ziekenhuis moest en maar even een tasje mee moest nemen. Angst om mijn hart, erge scenario’s in mijn hoofd. Gelukkig kreeg ik je snel te pakken, nog steeds zorgen, maar wel iets minder. Longontsteking. Morgen mag je weer naar huis als het zo doorgaat met de antibiotica en we kunnen opgelucht ademhalen en jij ook steeds weer wat makkelijker….
Lieve mama, blijf nog heel lang bij ons. Ik geniet er van om je als oma te zien, ik geniet er van hoe mijn kinderen op je reageren en ik geniet van ons.
Je staat voor ons klaar als het nodig is, maar ook als het niet zo is. Geen of halve woorden zijn genoeg, een lach en een traan liggen dicht bij elkaar en zeggen mogen we alles, maar hoeven we niet altijd ♥ Dank je wel, voor alles.
