Hoe je het ook zegt, in welk taal dan ook, Veertig Fourty Cuarenta of Quaranta, het blijft hetzelfde. Ik vier mijn veertigste verjaardag vandaag. Gelukkig maar, dat is eigenlijk het gevoel dat overheerst. Het enige nadeel is, dat ik mezelf een oudere moeder vind. Dat ben ik uiteindelijk ook en dát had ik liever anders gezien. Want ik ben niet alleen ouder, ik voel me soms ook een beetje ouderwets, misschien een tikje te beschermend.
Of is dat niet leeftijdsgebonden en zie ik gewoon uberhaupt meer en andere gevaren dan andere moeders? Denk ik overal altijd al teveel bij na. Niet ten nadele van die andere moeders, dan eerder te nadele van mezelf. Ik zie twee kinderen die de wereld willen ontdekken en ik die waarschijnlijk best iets meer los kan laten. Thomas wordt opgehaald door een vriendje, terwijl hij van mij nog niet alleen daar naar toe mag. En dat is niet alleen een ‘chantagemiddel’ voor zijn B-diploma, maar ook omdat ik het niet oké vind voelen. Ik ben bang dat hij wel in twee sloten tegelijk valt. Of het nou de leeftijd is of niet, ik vind het maar lastig. Soms heb je alleen geen keuze….Thomas kwam gewoon niet eerder.
Veertig Fourty Cuarenta of Quaranta
Leeftijd is slechts een nummer. En zo voel ik dat ook. Ik moet af en toe zo lachen om mezelf. Het is minder leuk voor de ander, maar zegt iets over hoe ik me voel. Moeders bij school, waarvan ik er van overtuigd ben dat ze van mijn leeftijd zijn. Eigenlijk vast meer andersom, ik heb het idee dat ik van hun leeftijd ben. Knullig wanneer je beseft dat ze 25 is.
Wel fijn wanneer iemand anders niet gelooft dat je veertig bent, dan voelt het ineens wel belangrijk. Misschien omdat ik mensen van in de veertig en mensen die 12,5 jaar getrouwd waren oud vond. Ik ben zelf dit jaar vijftien jaar getrouwd en ga naar in de veertig. Veertig fourty cuarenta of quaranta, ik ben eigenlijk gewoon gelukkig dat ik er ben om het te vieren. Je hoort en ziet zoveel anders. Ik weet dat ik niet het eeuwige leven heb. Ik ga het liefst zo laat mogelijk, dus vier ik elk jaar dat ik er ben.
Zijn wie je wilt zijn, ontdekken wie je bent
Ik vind dat een groot onderdeel van het leven. Je moet zo vroeg kiezen, beslissen wat je wilt zijn als je later groot bent. Vaak denk ik dat ik het nooit geweten heb. Qua kinderwens, ik weet niet of die er was tot we besloten dat we samen wel kinderen zouden willen. Kan het me niet goed herinneren. Ik ben geen oermoeder, dus ik denk het niet. Aan de andere kant, toen ik René voor het eerst zag, wíst ik dat hij de vader van mijn kinderen zou zijn!
Ook qua beroep. Wat ik wilde zijn als ik groot was, ik heb het nooit geweten en eigenlijk weet ik het nog niet. Maar wat ben ik gelukkig met mijn leven nu. Het was niet altijd makkelijk, maar er waren ook prachtige bijzondere dingen. Door alles wat er gebeurd is, heb ik wel geleerd dat de strikjes van het leven, de dingen zijn die er toe doen en dat je ze moet koesteren. Sommige wensen komen uit, anderen zullen wensen blijven, maar:
Everything will be okay in the end. If it’s not okay, it’s not the end ― John Lennon
Voor nu heb ik het idee dat ik gevonden heb wie ik ben en daar tevreden mee kan zijn. Ooit heb ik eens een aantal mensen gevraagd om mij te omschrijven voor een artikel op het blog en daar kreeg ik zulke lieve reacties op! Dat geeft een heel bijzonder gevoel, om zo gekend te zijn, maar ook zo positief!
10x Typisch Marjo
Dit lijstje van 10x Marjo vond ik zo bijzonder, dat ik hem nog graag even deel…en als men me zo ervaart, dan ben ik tevreden en gelukkig dat ik dat voor mijn veertigste heb bereikt!
- Positief: In de contacten die ik met je heb, ervaar ik altijd postiviteit
- Lachen: Je kan zo heerlijk spontaan lachen
- Vrolijk: Ik ken jou als een vrolijk mens. Altijd tijd voor een ander
- Harde werker: Ik weet dat je graag hard werk, voor (..) en jouw eigen bedrijf
- Gezinsmens
- Gezelligheid: Altijd gezellig met jou, kop koffie, borrel … gezelligheid gegarandeerd
- Organiseren: FEESTJE BORREL BBQ…..
- Wijntje
- Roadtrip
- Levensgenieter: Dat is gewoon Marjo
- Typisch Marjo… Daar kan ik kort over zijn: Dat is gezellige drukte
Hoogte en dieptepunten
Er is in de veertig jaar natuurlijk ook belachelijk veel gebeurd, wat mee heeft gemaakt tot wie ik nu ben. Er zijn neefjes en nichtjes geboren, opa’s en oma’s overleden, mijn ouders zijn gescheiden, mijn moeder is opnieuw getrouwd. Wij zijn getrouwd, verhuisd, hebben het ziekenhuis platgelopen om ons eerste kindje te mogen krijgen. We zijn vier zwangerschappen en drie kindjes verder. Hebben een miskraam doorstaan.
For there to be light, there must be darkness. For there to be joy, there must be sorrow. To see a rainbow, there must be rain.
De reserveringscentrale werd ineens gesloten, waardoor ik hele lieve collega’s en de leukste baan ooit kwijtraakte. Gelukkig heb ik er later een fantastische uitzendbaan voor terug gekregen. René kwam op straat te staan, toen Thomas kwam. Ik kon meer uren blijven werken. Heb wel één en ander gemist, maar kon dat met Elynn inhalen. En nu ben ik mama van drie! Ik begon mijn eigen bedrijf, als schrijfster, vormgeefster, redacteur en fotograaf van een persoonlijk online mama magazine.
Ik heb een lieve familie en veel mensen om me heen die ik lief en leuk vind en zij mij. Dit jaar in december zijn mama en ik samen 100 en ik heb mijn opa en oma en overgrootmoeder tot mijn volwassen leeftijd gekend en ben gezegend met een lieve bonusfamilie.
Dus met mijn veertig jaar kan ik stellen dat ik tevreden kan zijn met mijn (groter dan verwacht) gezin, een dak boven mijn hoofd en een droom die uitgekomen is, want dat ik iets met schrijven+de computer+foto’s/vormgeving wilde doen, dat heb ik altijd geweten en dat dit door anderen zo gewaardeerd wordt, is een bonusstrikje ♥
