Deze week ging het voornamelijk om veel kleine strikjes, een nieuwe tatoeage en Vaderdag. De kleine strikjes, waren van die ultieme ‘grote glimlach op je gezicht’ momentjes! Maandag en dinsdag zijn vooral zo fijn, omdat dit de dagen zijn dat ik met name kan dragen. En wanneer ik weer merk waarom dragen zo ideaal is. De nieuwe tatoeage is die van mijn moeder, zusje en mij. 

Dezelfde, voor ons drieën, elk ergens anders. Ik schreef al over onze moeder-dochter tatoeage, maar het mag niet ontbreken in het weekoverzicht! Vaderdag vierden we dit weekend twee keer, waarvan één keer gecombineerd met Moederdag, bij mijn ouders. Het waren vooral niets moeten, veel mogen dagen. Waarbij we zaterdag volgens mij gewoon genoten van het zijn.  Er was ook ellende! Iets met schaafwonden en pleisters, maar wat gelukkig allemaal weer goed kwam. Daarbij moest ik buiten mijn comfortzone, want ik ben niet zo van het ‘aanspreken’, onder het mom ‘dingen kunnen gebeuren” en ‘geef elkaar wat krediet’. Maar nu moest ik wel, want het ging om mijn zoon!

Veel kleine strikjes, een nieuwe tatoeage en Vaderdag

Ik wilde eigenlijk beginnen met de vele kleine strikjes. Omdat deze de hele week wat overstijgen. De blik van Finn naar de rozen in de tuin vond ik onbetaalbaar! Ik heb te weinig draagfoto’s vind ik zelf, dus vandaar dat ik het maar met selfies probeer te compenseren.

Op de foto zie je nog een strikje. Eén van mijn lievelingsdoeken, nu heb ik er niet schrikbarend veel, maar deze is wel favoriet. Ik vind het alleen jammer dat ik hem niet achter kan afknopen, dus vandaar dat ik er nog twee in maat zes bij mag. Er is alleen zo veel keuze in draagdoeken! Deze wil ik graag eens proberen om Finn mee op mijn rug te dragen, als ik dat durf.

Veel kleine strikjes

Een ander strikje deze week, was dat de kinderen maandag zo lekker mee gingen naar huis. Ze mogen van mij niet elke keer ergens anders lunchen, ook al weet ik dat het eten elders lekkerder is. Terwijl ik het brood klaarmaakte, waren ze heerlijk iets voor zichzelf aan het doen, zonder gedoe. Genieten!  Met z’n drietjes op de bank knuffelen was ook een glimlachgenietmoment. Ik vind die kindervoetjes zo aandoenlijk. De zwarte knietjes en voetjes van Finn waren dan ook om op te vreten zondag.

Op de foto: mijn bescheiden stash (een strikje op zich) met van boven naar beneden: We are Wovens Mixite Raven –  Ringsling Yaro La Vita Emerald Black – Ringsling Lennylamb Hematite – Draagdoek van de Lidl / genieten dat ze zich zelf zo kunnen vermaken / samen javascripten achter mijn laptop / kakkies!! / moeder-dochter tatoeage / Vaderdag voor de liefste papa / “Kan ik wel doen”, de favoriete woorden van mijn dochter / ook de lunch was fantastisch

Het feit dat Thomas en René samen een ding hebben, maakte mijn hart erg blij. Al eerder ontdekten ze dat ze allebei coderen/programmeren erg leuk vinden. Dinsdag gingen ze na het eten samen aan de slag en ik genoot in stilte.

Nieuwe tatoeage

Het lag al een tijdje in de planning en woensdag was het eindelijk zo ver. Ik bedacht zondag nog wel zomaar dat het ontwerp een beetje anders moest. Dat tekende ze gewoon ter plekke er bij en toen was hij precies zoals het moest. Bijzonder dat zo’n detail je zo maar ineens opvalt en dat het ook anders moet voor het goed is. Blij met de flexibiliteit van Carolien! Het was een enerverende dag, met veel emotie en veel prikkels. Speciaal om op deze manier iets te delen met de twee belangrijkste vrouwen in mijn leven!

Schaafwonden ellende

Dat moment dat je alles van je kind over wilt nemen. Dat hij flink moet zijn, maar dat moeilijk gaat. Thomas was gevallen vrijdag (over tegels die door groep 8 los waren gehaald, omdat het zo leuk was als schansjes voor de hooverboards)  en had twee gigantische schaafwonden. Eerste les EHBO bij het behandelen van schaafwonden; schoonmaken als een malle en GEEN pleisters. Die pleisters zaten er wel op. Ze moesten er ook weer af. Helaas waren niet alleen de gaasjes vast gaan zitten, maar ook de lijm. Zo sneu! Uiteindelijk deden lauw water en zonnebloemolie wonderen, maar niet voor heel veel tranen en verdriet. Mijn moederhart brak…..

Vaderdag

Zaterdag vierden we Vaderdag en Moederdag bij mijn ouders. Zus en zwager met de kinderen waren er ook. De kinderen vermaakten zich met water, wij ons met elkaar. Iedereen kan zichzelf zijn, we genieten van hapjes en drankjes en het gezelschap. Met emmers water, Playmobil en de vrijheid om er mee te doen wat je wilt, is een kind rondom gelukkig. De broek en voetjes van Finn toveren nu nog blijheid in mijn hart en liefde op mijn gezicht.

And at the end of the day, your feet should be dirty, your hair messy and your eyes sparkling

 

De Vaderdag van mijn man, was er eentje van rust. Ik heb hem zo weinig mogelijk laten doen en zo veel mogelijk gelaten. ’s Morgens de kindjes en de cadeautjes op het grote bed, want toch traditie. Daarna ontbijten bij de grote tafel, roereitje er bij en verder gewoon, precies waar René van houdt. De roerei hebben Elynn en ik samen gemaakt. Ze kan al zo veel zelf, daar verbaast ze me elke keer weer mee. Met opperste concentratie lukt het allemaal. Prachtig om te zien. Verder liep het gewoon en was Fifa ’18 op de Xbox een belangrijk onderdeel van de dag.

De cadeautjes waren zo leuk! Van Finn een autopoetspakketje met een mooi gekleurde auto-tekening. Thomas maakte een portret, waar hij lief over nagedacht had en schattige complimentjes bij had geschreven en Elynn had een zakdoek prachtig versierd ♥

Reacties

reacties