Totaal ruptuur

Door Linda – Met ruim 41 weken, bijna 42 had ik voor vrijdag een afspraak staan om gestript te worden bij de verloskundige in de hoop de bevalling op te wekken. Naast de standaard kwaaltjes had ik niet echt ergens last van dus werd er geen spoed achter gezet.

Daar zag ik best wel tegen op, dus ik was enorm opgelucht toen donderdagavond het onregelmatig rommelen iets meer vaste vormen ging aannemen. Dit was de eerste dus alles was nieuw. Omdat ik er niet echt last van had ging ik op bed liggen met een boek om te lezen.

Game of Thrones

Op een gegeven moment kon ik me daar niet meer op concentreren en ging de tv aan. Ik keek een aantal afleveringen van Game of Thrones achter elkaar. Na een aantal afleveringen werden de weeën toch wel heel erg sterk en riep ik manlief naar boven om te ‘helpen’. We hadden een cursus haptonomische zwangerschapsbegeleiding gedaan, geen pufcursus maar wel leren omgaan met pijn. Voornamelijk door het aanbrengen van andere drukpunten, iets anders dan voor was gedaan maar het hielp. Ondertussen werden netjes de weeën bijgehouden in een weeën contractie app op de telefoon. Volgens de lijst moest je gaan bellen als de weeën om de 3 tot 5 minuten kwamen gedurende een half uur. Gelijk toen dat het geval was heb ik manlief laten bellen.

‘Dat gaat nog wel even duren’

De verloskundige kwam er aan, even mee gepraat en hierna had ze dus zoiets van: ‘Dat gaat nog wel even duren’, omdat ik nog zo ‘bij’ was.Toch even controle en toen kwam de vraag hoe ver ik dacht te zijn. Ik hoopte heel erg op de 4 cm, dat die eerste fase achter de rug is en ik had ergens gelezen dat de laatste 6 cm gemiddeld een cm per uur zou duren. Dat zou dan nog een beetje te overzien zijn. Maar nee hoor, ik zat al op 9,5 cm. Dat betekende dus dat super snel alles werd klaar gezet, kraamverzorgster werd gebeld en de slaapkamer werd ingericht als kraamkamer. Ik mocht nog even naar de wc en ja hoor daar kwamen de persweeën al. De voordeur werd midden in de nacht open gezet voor de kraamverzorgster en de bevalling kon beginnen. Als eerste werden de vliezen doorgeprikt en daarna met vijfentwintig minuten persweeën en alles vervloeken was de baby er. Dat terwijl ze twee keer de navelstreng om haar nek bleek te hebben, gelukkig heeft ze het heel handig opgelost en me dat pas na afloop verteld zodat ik me geen zorgen zou maken.

Ik was er gewoon nog niet klaar voor

Het moment dat ze dan zo in de lucht werd gehouden, klaar om aangepakt moest ik even slikken. Ik was er gewoon nog niet klaar voor, voor mijn gevoel zou het nog even duren. De kraamverzorgster hielp met aanleggen en daarna gingen ze naar beneden zodat we even een uurtje met zijn drieën hadden. Er moest nog wel gehecht worden, na een uur kwam ze dus weer boven. Met fel licht er op en pijn dat het deed, alleen al het kijken ernaar. Al snel werd duidelijk dat dit hem niet ging worden.Tot zover de thuisbevalling, gelukkig hadden we de maxi cosi al in huis en zelfs de family fix geïnstalleerd. Ik kreeg hulp met het aantrekken van een pyjamabroek en daar gingen we midden in de nacht.

Totaal ruptuur

Ik liep onder veel bewondering de trap af, dat ik dat kon terwijl ik net was bevallen. Stapte in de auto en op naar het ziekenhuis. Daar werd al snel geconstateerd dat er sprake was van een totaal ruptuur. Doordat het zo snel ging allemaal was ik dus helemaal ingescheurd. Zelf had ik daar helemaal geen last van. Toen ik dat hoorde schrok ik wel. Totdat ik hoorde dat dat betekende dat ik onder volledige narcose, zelfs met mondkapje in plaats van prik gehecht zou worden. Wat was ik opgelucht, gelijk om zeven uur was ik de eerste die geholpen werd. Het moeilijkste van de hele situatie; dat ik wakker werd met een katheter en dus een nacht ter observatie moest blijven. Dat vond ik dus echt drie keer niets en dat iedere verpleegster andere tips had voor het aanleggen met borstvoeding waardoor dat totaal niet ging werken.

Een dag later mocht ik gelukkig naar huis, waar ik een geweldige kraamverzorgster had. Alleen schrok ik wel toen ik thuis kwam, manlief had er best een zooitje van gemaakt. Stond ik dus te stofzuigen en opruimen, want wat zou de kraamverzorgster wel niet denken… Achteraf kan ik daar dus heel hard om lachen.

Mijn naam is Linda,en ik schrijf op Mamaliefde. Ik ben 30 jaar, gelukkig getrouwd en moeder van een koningskoppel dat bestaat uit een self-proclaimed princess van juni 2012 en een onderzoekende zoon van november 2013. In mijn dagelijks leven ben ik ondernemer hetgeen ik combineer met het gastouderschap. 

Reacties

reacties