We moeten inmiddels bijna twee weken thuisblijven door Corona. De kinderen die gaan op een klein aantal momenten na best lekker, helemaal de jongens. De eerste dag dat de scholen dicht waren en week één deelde ik al op het blog. Maar hoe is het nu na bijna twee weken milde thuis quarantaine met thuisonderwijs? Lachen en huilen wisselen elkaar in rap tempo af en niet bij de kinderen…
Nu ik het zo in mijn hoofd op een rijtje zet om te typen klinkt het bijna kinderachtig en egoïstisch, maar ik heb nog nooit beseft in hoeverre een moeder op de laatste plaats kan komen. Sorry vast voor de lap tekst. Het voelt zelfs heel egoïstisch om te zeggen, omdat het simpelweg niet anders is en misschien zelfs objectief gezien wel meevalt. René doet wat hij kan om te helpen. Finn surft overal tussendoor en Thomas en Elynn hebben school en ze spelen ook prima met elkaar.
School nemen we heel serieus. Ik lees overal dat “als dit straks voorbij is” het er niet toe doet wat het academisch niveau van je kind is. Het gaat er om dat ze dit emotioneel goed doorstaan. Dat is waar, maar ik kies bewust voor het beste van beide. De maatschappij gaat namelijk gewoon weer verder als dit voorbij is. Misschien niet helemaal zoals het was, maar na verloop van tijd is alles weer normaal. Zijn de meningen over een MBO-er weer hetzelfde. Is een HBO-er weer degene met de meeste kansen. Kort door de bocht.
Inhoudsopgave
Thuisblijven door corona week 2 | thuisonderwijs
Hun rapporten zijn fantastisch en het gaat ze voor mijn gevoel redelijk makkelijk af. Daarom zou ik een terugval jammer vinden. Ik merk dat ze veel plezier hebben in met school bezig zijn.
Als ze niet meer hoeven, gaan ze nog steeds door, ook deze week, ook samen. De typecursus hier, tweede werkstuk daar. Of Elynn speelt schooltje op haar kamer. Dus we hebben nog steeds schooltijden, kleden ons elke morgen leuk aan, wandelen tussen de middag en zijn ’s middags vanaf ongeveer 14.00 uur vrij.
Glimlachen als Mary Poppins
Voor mij persoonlijk leg ik de lat hierdoor misschien te hoog. Veel moeders roepen: ik ben geen juf, ik ben mama. Hier gaat dat op zich best goed. Mama die meehelpt met schoolwerk, dat ben ik.
Maar na het schoolwerk en het mezelf verdelen tussen drie persoontjes, heb ik het gevoel dat er al een hele dag opzit. Ik wil het beste voor iedereen, het voor alle vier in huis goed doen. Eten op tijd klaar hebben, want dat scheelt ’s avonds. Rust bewaren, ook voor papa die boven werkt. Overzicht houden voor de kinderen; rust, ritme en regelmaat. Iedereen even veel aandacht geven, overal helpen waar nodig, glimlachen als Mary Poppins, altijd alleen maar liefdevol, spelletjes doen en bakken samen.
But the truth is
René werkt boven op zolder en helpt tussendoor mee waar hij kan. Maar dat hij thuiswerkt legt wel een druk op ons “beneden”. Het laatste wat ik wil is op standje viswijf tegen de kinderen “praten”, omdat ze zo door elkaar kletsen/tekeer gaan dat ze me simpelweg op gewone toon niet horen en René nét in een gesprek met collega’s zit. It happend, true story people! En mijn mom-voice is op dat moment echt zo luid, dat ons buurjongetje zijn schoenen aan doet en de buren zich afvragen wat er wel niet aan de hand is.
Tijdgebrek
Er zijn twee redenen voor de tranen: het gevoel dat ik aan mezelf en mijn bedrijf niet toekom én het idee dat ik zoveel leuke dingen met ze wil doen en het er gewoon niet van komt. Ik wordt uitgedaagd in challenges om je kinderen bezig te houden en ik hoor dat mensen poetsen, poetsen en schrobben uit verveling. HOE DAN? Wat was het lekker om daar deze week even met een lief vriendinnetje over te appen!
Het idee was om ze met een schema te installeren, zo kon ik in de uren dat de oudsten werkten, voor Mar-JoYa aan de slag of Finn aandacht geven. Hij heeft zulke stappen gemaakt op de PSZ, ik wil niet dat dit er bij blijft. In de praktijk werkte dit de afgelopen dagen anders. Thomas: “Mamaaaa”, “Maham”. “Hij doet het niet”. “Dan ga je iets anders doen”. “Ja, maar wat dan?”. “Wissel taal en rekenen maar om”. “Mag ik ook……”. “Ja, is prima, als het maar school is”. “Mahahahahaam, hij doet het niet”. Eerste keer die dag bij Finn weglopen. Probleem opgelost. Terug naar Finn om te spelen. Nog geen drie minuten later? Hetzelfde, maar dan met Elynn.
Bijzonder was wel dat de maandagochtend en vrijdagochtend de grootste drama momenten van Elynn hadden. Hoe dat kwam? Het rooster hing er nog niet of was er niet omdat ze vrijdag vrij waren. Er moesten nog wel wat kleine dingetjes gebeuren, maar ik had een briefje voor René neergelegd en hij regelde het maar. Het schema is wel echt een houvast voor ze. Mijn overprikkeling is bij mij het grote winstpunt. En daar moet ik zelf een weg in vinden. Dat betekent in de praktijk meer loslaten dat ik iets voor mezelf wil. Dan worden de kinderen rustiger en kan ik daardoor iets voor Mar-JoYa doen vermoed (hoop) ik…
De oplossing!
En eergisteren was daar ineens de oplossing. Finn ging op bed en de oudsten moesten nog hun half uurtje lezen. Dit heb ik ze allebei op hun eigen kamer laten doen! ZALIGHEID. Zelfs tijdens het buitenspelen of een film, kunnen ze het presteren om alle drie om de vijf minuten “iets” te hebben.
Nu was er niemand! Voor het eerst sinds (voor mijn gevoel) forever konden mijn beentjes op de bank, de TV op The Ghostwisperer (laatste afleveringen seizoen één, de rest is er door) en mijn telefoon in de hand). Wat. Een. Genot. Dit weekend ga ik dus de kamers opruimen, Thomas zijn bureau zo inrichten dat hij daar, zodra beschikbaar de instructie’s van juf kan luisteren en voor Elynn een bureau regelen voor hetzelfde. Dat betekent letterlijk meer ruimte voor iedereen!
Thuisblijven door corona | Blije momenten week 2
Ik zei het al; er was ook een lach. Meerdere. Ze kunnen geweldig met elkaar buiten spelen. Gelukkig is het mooi weer! Heerlijke gesprekken met de kinderen, zijn er elke dag. Want ze moeten hier emotioneel ook goed doorheen. Daarom kletsen we veel, tijdens het wandelen en voor het slapen gaan.
De berenjacht door de buurt is zo leuk. Je ziet er elke keer nieuwe beren bij komen. Met oma kletsen door het raam was ook fijn. Gewoon, dom bijkletsen, haar stem horen en haar even in het echt zien. De middagwandelingetjes met ons vijfjes, iedereen die automatisch afstand neemt, fantastisch.
Steun de ondernemer
Omdat ik het eigenlijk naar omstandigheden best goed doe als moeder en vrouw, besloot ik mezelf te belonen. Ondernemers hebben het lastig en ook Milly Pie van de prachtige (niet gedateerde, dus ideaal om vast te hebben) planners , weet niet of ze na dit alles doorgaan.
Op de Instagrampagina van Milly Pie staat meer informatie, maar de planners zijn nu dus in de aanbieding. Ik besloot mezelf op één van hun prachtige Milly Pie’s te trakteren. Je kunt nooit, maar dan ook nooit genoeg planners en notebooks hebben. Al die mooie dingen die moeten worden verplaats, waaronder de bruiloft van mijn zusje, moeten na Corona weer goed worden gepland. Er kwam daarbij ook nog eens een heel leuk extraatje, maar daar kan ik nu nog even iets over vertellen, sorry!
Nog meer strikjes
Tijdens het avondwandelingetje kwam er iemand nét zijn huis uit, toen wij er aan kwamen. Normaal was het zo uitgekomen dat hij vlak achter ons langs zou gaan en dat zou geen probleem zij, maar nu wel. Hij bleef net zo lang bij zijn voordeur wachten tot wij er langs waren!
Voor het eerst sinds lange tijd, heb ik Finn even weer gedragen met een wandeling. Wat was dat fijn. We gingen met z’n drieën (ik en de jongens) op berenjacht maken, daarom vond ik het handig om mijn handen vrij te hebben. Hij vond het zelf ook heerlijk. Er stond ook een beer bij mama en we hebben zoals gezegd door het raam even gekletst. De knuffel mist nog, maar het daadwerkelijk in real life zien van elkaar, was een enorm strikje.
Vrijdag kon ik werken! Wat een genot, wat je aandacht geeft groeit, dus Mar-JoYa moet gekoesterd blijven. Ik wil jullie blijven inspireren. Blijven schrijven om mezelf niet te verliezen. En ondanks dat het niet makkelijk gaat, zie mijn eerdere blog over hulp, staan er nog wel wat review opdrachten open.
Het weekend stond voor de kinderen in het teken van kletsen met opa’s en oma’s en voor mij in het teken van opruimen! Heel veel opruimen. Zeg maar gerust twee volledige werkdagen aan opruimen. Mijn kindjes zijn mini hoarders in de dop. Ze kunnen niets weggooien en opruimen na het spelen is ook een dingetje but I did it! Klein voordeel van dat thuisblijven door Corona en het leverde twee hele blije kindjes op en een trotse mama. Want met de nieuwe indeling kunnen ze heel goed thuiswerken! Meer tijd en aandacht voor Finn en mijn bedrijf/cursussen hoop ik!
❥ Hoe zijn jullie de tweede week doorgekomen? Op naar week drie! Toen het allemaal nét begon zou dit de laatste week zijn, maar ik zie het somber in. Geestelijk stel ik me maar in op: tot de zomervakantie, wat denk jij?
