De This or That Tag: Mommy style inspireerde me meteen voor dit blog, mede doordat het er in de media weer uitgebreid over gaat en de discussies niet van de lucht zijn. Nu blijkt thuisbevallen na onderzoek wel weer net zo veilig te zijn als bevallen in het ziekenhuis en moet iedereen die dat kan, maar thuis bevallen, want zwanger zijn is geen ziekte.
Zo jammer dat iedereen een mening heeft, iedereen iets moet vinden voor de aanstaande mama en je door de hormonen soms als aanstaande mama even niet meer weet wat je moet en naar wie je moet luisteren. Ik ben er van overtuigd dat mama’s hun gevoel moeten kunnen volgen, tenzij er grondige redenen zijn waardoor het anders moet. Medische indicatie bijvoorbeeld, dan kom je er niet onderuit om in het ziekenhuis te moeten bevallen. Gelukkig is Nederland een land van vrije keuze. Laten we dat zo houden.
Thuisbevalling of bevallen in het ziekenhuis
Als ervaringsdeskundige van beide bevallingen wil ik vandaag graag mijn verhalen delen. Mijn mening is namelijk dat je als mens, de ervaringen van een ander met je mee kunt nemen. Zie het maar alsof je het in een rugtas draagt. Uiteraard moet je er voor zorgen dat je rugtas niet te zwaar wordt, maar het is altijd handig om één en ander bij je te hebben. Je hoeft dan alleen dat rugtasje maar open te gooien en er uit te halen wat je op dat moment nodig hebt. Met de ervaringsverhalen kun je dan zelf tot een weloverwogen keuze komen.
Zoals Van Dik Hout zo prachtig zingt
Het is oké als je soms de fout ingaat Vergeet niet dat de keuzes die je maakt de juiste zijn want je hebt ze zelf gemaakt.
Moeder worden en moeder zijn is een oergevoel! Vanuit je onderbuik, je hart en je tenen! Vanuit onvoorwaardelijke liefde en oprechte zorgzaamheid. Soms van uit enorme onzekerheid en angst. Kom je niet onderuit!
Bevalling in het ziekenhuis
Voor mij betekende het dat ik bij mijn eerste zwangerschap, zonder medische noodzaak, koos voor een bevalling in het ziekenhuis. Bij de tweede had ik uiteindelijk geen keus, maar daarover later meer.
Muppet is een handje geholpen bij zijn ontstaan, maar de zwangerschap was verder een normale, vandaar dat wij overgedragen werden aan de verloskundige. Daar heb ik aangegeven in het ziekenhuis te willen bevallen. Zwanger zijn en bevallen is geen ziekte, dat klopt. Tal van vrouwen bevallen zonder problemen of complicaties thuis. Mijn oergevoel zei dat ik in het ziekenhuis wilde bevallen. Achteraf maar goed ook! In mijn eigen unieke geval.
Op het moment dat de verloskundige kwam, was er meteen paniek, persweeën, ontlasting in vruchtwater en ontsluiting. Om een lang verhaal kort te maken: als een gek in de auto van de verloskundige naar het ziekenhuis, weeënstorm in de auto, portier gelukkig nog heel, naar de verloskamer en op een bed. Hopen dat mijn man op tijd zou zijn. Gelukkig een fantastisch team om me heen, overdracht naar gynaecoloog. Een hartslagje van de baby wat tijdens de bevalling daalde. Inwendig om mijn oma geroepen dat ze moest helpen, verstand op nul en kindje gebaard. Een kindje waar het niet helemaal super mee ging. Wat de navelstreng om zijn halsje had. Wat nog heel even bij mama mocht liggen en meteen door moest naar de kinderarts en van de kinderarts naar de couveuse. Voor de zekerheid, om aan te sterken. Vast thuis ook wel goed gegaan, maar wat was ik blij dat we in het ziekenhuis waren.
Thuis bevallen
Bij Pollewop was het ook de bedoeling om naar het ziekenhuis te gaan. Daar heeft madam ons alleen geen tijd voor gegeven. Of ik heb fantastisch van alles weg zitten puffen. Hoe dan ook, toen de verloskundige kwam, was het ziekenhuis geen optie meer. Ze was er al bijna. Manlief had acht handen nodig. Wilde niet bij mij weg, maar de verloskundige had ook nog wat dingetjes nodig. De lieverd heeft het gered en ik ben zo trots op hem! In no time was onze prachtige dochter er. Gewoon thuis, in ons heerlijke bed. Zo bijzonder intiem. Ik kon daarna douchen in mijn eigen douche
Mijn moeder en bonusvader waren bij ons in huis, Muppet was wakker geworden dus mama was bij hem gaan zitten op zijn kamertje. Het eerste huiltje van zijn zusje heeft hij gehoord. Hij vroeg stomverbaasd: ‘Wat is dat?’. Mijn moeder zei dat het zijn zusje was die huilde. Hij vroeg: “mag ik naar haar toe?”. Dat kon dus meteen.
Dat koppie van hem. Onbetaalbaar. Wat was ik blij dat we thuis waren! Hij was meteen betrokken, kon meteen zien en voelen. Thuisbevalling of een bevalling in het ziekenhuis? Voor beide is dus wat te zeggen. Luister naar en volg je hart, want dat klopt. Als je goed luistert, kloppen er twee en het gaat om jullie! Had jij een keuze, of is de keuze voor jou gemaakt?
♥MJ
Foto bevallen via Shutterstock
Ik wilde heeeel graag thuis, in de kamer met de open haard aan, terwijl ik op een baarkruk zat te luisteren naar mijn favoriete muziek bevallen.
Die droom kwan (ook door eigen toe doen) niet uit. Ik was 8 dagen over tijd en heul erg zwanger met een kind wat niet in wilde dalen. De gynaecoloog had denk ik wel een beetje met me te doen, want ik mocht best ingeleid worden, hoir, de volgende dag.
Net een uur thuis van de controle in t ziekenhuis kwamen de weeën. De verloskundige zei de volgende dag dat ik maar gewoon naar het ziekhuis zou gaan, want daar verwachtten ze me toch.
Gelukkig maar, want halverwege de middag werd de niet-vorderende ontsluiting een keizersnee…
Tot zover mijn roze-op-de-baarkruk-bevallen droom.
Ach, en Olaf was n makkie: een geplande keizersnee. Geen keuze, wel zo gemakkelijk
Ziekenhuis. Wilden we ook en was blij dat we er waren. Ging allemaal heel snel en zijn hartslag daalde opeens. Hij was ook vrij groot voor zijn kleine mama hihi dus als ik het niet zou redden alleen zou de gynaecoloog wel even op mijn buik drukken…… nou echt niet haha zelf gedaan en blij dat we in het ziekenhuis waren om meerdere redenen
Een thuisbevalling lijkt me zó bijzonder, en ik hoop het nog eens mee te maken.. Ik wilde bij onze dochter graag in het ziekenhuis bevallen. Omdat het een veilig gevoel gaf, maar vooral omdat ik het niet zag zitten in onze studentenflat met hele gehorige muren.. Achteraf maar goed dat ik naar het ziekenhuis wilde, al had ik sowieso naar het ziekenhuis gemoeten omdat de ontsluiting niet verder ging. Ze was een sterrenkijker en ik had even wat hulp nodig voor de laatste paar centimeters. Bij een volgende, in een ander huis, zou ik het zeker thuis willen proberen, mits mijn vriend daar voor open staat!