Het was een week van de avondwandelingetjes, kleine kinderen die groot worden én de mamabloggerdag 2016. Zo fijn dat alles weer back to normal is. Niet omdat de vakantie te lang duurde, niet omdat ik tijd voor mezelf wilde. Wel omdat er weer rust, ritme en regelmaat is. De dagen zijn weer een beetje voorspelbaar en dat vind ik fijn.
Zo kookten Elynn en ik maandag weer samen terwijl de jongens naar zwemles waren. Als een ware pro regelde ze wel even dat de ingredienten in de keukenmachine kwamen en deed ze het knopje aan. Even ruiken of alles oké was en eventueel nog iets erbij. Ik heb zo staan genieten. Ze is zo lekker zelfredzaam en eigengereid. Het is ook gezelligheid, tijd voor ons tweetjes. Lieve gesprekken op het aanrecht. Het was de dag waarop ik hoorde dat mijn dame, die veruit de jongste van de klas is (ze moet nog vier jaar worden), zich prima staande hield en niet onderdeed voor de andere kindjes.
Het hardlopen ging ook weer heerlijk! In de warmte van de zon vind ik het zo fijn lopen! Het was drie keer genieten deze week. Woensdag was ik zelfs zo dapper om, meteen vanuit mijn werk, direct door mijn hardlopenschoenen aan te trekken en te gaan!
Visje visje in de zee
Op dinsdag komt al tijden de visboer in de straat. Helaas is de timing vaak niet handig. Nou ja, om vis te halen dan. Het is wel vaak de reminder dat het bijna half vier is. Ik moet dan echt weg om de kinderen te halen en dus is vis halen niet mogelijk. Daarnaast was hij al weer weg als we terug kwamen.
De timing afgelopen dinsdag was perfect. We stapten net binnen toen we het belletje hoorden. Twee smekende koppies, twee dolgelukkige bekkies. Thomas moest het dan wel zelf halen. Iets met groter worden. Elynn wilde ook graag mee. Ik drukte ze op het hart goed uit te kijken bij het oversteken en vertelde wat ze moesten bestellen. Ik bleef nog even binnen om snel nog even mijn portemonee op te ruimen enz. Thomas had de deur al open en toen ik buiten kwam om te kijken, stonden ze samen netjes in de rij. Het was zo aandoenlijk! Zoals ze aan kwamen rennen met het zakje kibbeling, vol trots en zin om er meteen aan te beginnen.
Gesprekken op school
Het zijn de gouden weken op school. De eerste weken van het schooljaar. De nieuwe groep leren kennen. Veiligheid opbouwen. Hier horen ook gesprekken met de juffen bij. Het waren fijne gesprekken. De kinderen doen het goed, hebben het naar hun zin. Thomas straalt elke dag. Elynn redt zich prima. Alles komt goed en valt op zijn plek! Pollewop vindt haar plek thuis weer. Er is rust. Het is even afwachten of ik weer klasseouder mag zijn, maar ik duim. Dit keer zou ik het graag bij Pollewop zijn na twee jaar Muppets klas. Mocht het niet zo zijn, dan is het zo. Ik mag in ieder geval mee op schoolreis met Muppet en dat vind ik ook al een ervaring en een hele grote strik!
Avondwandelingen
Deze week hebben we een aantal avonden genoten van een avondwandelingetje. In de vakantie was het een fijn momentje en een traditie die ik hier graag nog even voortzet. Het bewegen is goed voor ons en het werkt goed voor de nacht. Helaas alleen als het lukt qua avondeten en bedtijd natuurlijk. Deze week kon het drie avonden. Twee met Thomas en eentje met Elynn, we gaan om en om, één op één. Zo waardevol. Bijna vier/vijf kilometer per avond. Gezellig, maar ook heel mooi. Waardevolle gesprekken.
Elynn die graag met de beer op de foto wilde op zondag, haar vertellen over de natuur. Het gesprek over oorlog en sterven en mijn schooltijd met Thomas op zondag. Ik koester en geniet. Oh en die lieve armpjes op de foto. Zondag. Voor de televisie. Ze waren zo dufjes dat ze heerlijk tegen elkaar aan kropen en de oogjes bijna dichtvielen. Een mentaal kodakmoment.
Mamabloggerdag én leren fietsen
Thomas en fietsen is wel een dingetje. Het is ook niet zo nodig dat hij leert fietsen. Praktisch gezien dan. Voor hem. Naar school lopen we. Naar de winkel lopen we. Voor ons zou het wel praktisch zijn. Elynn past niet meer voor op de fiets natuurlijk en op mijn fiets past maar één kind. dus het zou fijn zijn. Van ons wil hij het niet leren, heeft hij besloten. Van opa wel. Wat moet, dat moet. Hij heeft nu twee zaterdagen fietsles en mag nu zaterdag af-fietsen. Zaterdagochtend ging ik hardlopen en zag ik ze toevallig van een afstandje. Ik stond versteld. Hij kwam rustig op me af fietsen en stopte keurig rustig bij de weg en stapte af. Trots! Hij wil natuurlijk ook wel heel graag met zijn vriendinnetje door de buurt fietsen, dat motiveert vast.
Zaterdag was het ook mamabloggerdag. Je kon al eerder de aankondiging er van lezen en zaterdag was het eindelijk zo ver. Meer dan 50 blogs kwamen om zes uur tegelijkertijd online én op alle blogs is een fantastische winactie. Al je nog niet meedoet, zou ik zeker de bloghop gaan doen!
