Strikjes #12 Dit moet een zondag zijn!

Wat hou ik van truttige burgerlijkheid! Wat hadden we een heerlijke zondag. Eerst lekker uitgeslapen, zelfs de kinderen! Met z’n allen in pyjama naar beneden. Samen hebben we uitgebreid aan tafel ontbeten. Niet dat we dat nooit doen, maar in het weekend zitten we toch meestal relaxed voor bij tafel, televisie te kijken bij het ontbijt. Knus en kneuterig begin van de dag. Daarna hebben we Lego Creationary te voorschijn gehaald en hebben we onze creativiteit aan het werk gezet. Gezelligheid en ook nog best een uitdaging soms. Bizar dat hoe makkelijker je denkt, hoe mooier je bouwwerk wordt, ook Pollewop deed dapper mee! Ontzettend trots op haar!   Na het spel, gingen de kinderen even relaxen onder een dekentje op de bank en bleven man en ik nog even kletsen bij tafel. We bleven nog even brainstormen over de inrichting van de woonkamer en het gebrek aan ruimte. Zoals bij de meeste ouders denk ik, is onze woonkamer overgenomen door de kinderen. Onder anderen door de spelletjes zoals hierboven en verder nog veel Duplo, Lego en knutselspullen. Al een tijdje waren we op zoek naar “iets” om de zooi een beetje bij elkaar te houden, wat er ook nog leuk uitzag en waaruit ze zelf hun spullen konden halen. Een kast voor hen en een kast voor ons, aangezien wij zelf ook nog enig kastgebrek voelden.  De Trofast en de Kallax van Ikea leken ons wel wat.

Vandaag konden we de Trofast vast wel halen, bedachten we, daar pasten we nog met zijn vieren bij in de auto immers. Later in de week kon René dan de rest wel halen. Uiteindelijk bleek de Trofast ook wel ideaal voor mijn werkplek in de kamer. Dus daar heb ik mezelf ook maar mee verwend. Leuk hoor zo’n eigen bedrijf.

Onvoorstelbaar trouwens hoe druk het is op zo’n zondag! Bizar. Ik was nog even bang dat de mensenmassa inspiratie zou zijn voor de kinderen om los te gaan maar ze gedroegen zich voorbeeldig & het was zowaar gezellig! Bij de bekijken van de mogelijkheden van de Kallax bleek de Trofast een leuk speelattribuut, waardoor wij dus ook even de tijd konden nemen. Alles ging zo voorspoedig! Wat een heerlijkheid.

Kregen we er bij het afhaalmagazijn ineens twee van een ander in onze mik gedouwt, die ‘zo leuk met die van ons speelden’ (ik hoorde het ze denken), dat papa en mama wel even rustig hun laatjes en bakken konden uitkiezen. Zwaar irritant, want waar die van ons een keer rustig waren, stonden die andere twee op standje 30. Gelukkig bonjourde René ze al snel terug, maar ik kon mezelf nog niet horen denken. Adem in, tellen tot tien & toen zij klaar waren, maar weer na gaan denken. Ik leer het wel.

Ons duo was zo gezellig dat we het aandurfden om bij de McDonalds nog wat te eten met z’n viertjes. Het leek even mis te gaan, maar met een potje ‘3×3=9’ en ‘ik zie ik zie, wat jij niet ziet’ ging het wachten gelukkig snel voorbij en kon het geklier met friet beginnen. Muppet eet wel, maar Pollewop is af en toe echt een drama met warm eten. Ik besloot er  niet te veel van te vinden en genoot gewoon schandalig van mijn frieten en het samenzijn. Toen de kinderen op bed lagen hebben wij onze kasten in elkaar gezet. Hoe bedoel je truttig?

Zo was het dus een fantastische zondag vol strikjes!

Reacties

reacties