De tweede week van mijn verlof is een rustige geweest. Niet zo veel foto’s, wel veel genietmomentjes. Er werd goed voor mijn kindjes gezorgd, zodat ik goed voor mezelf kon zorgen. Bij vlagen voel ik me vrij futloos en energieloos en ik mag straks wel bevallen. Het was dus een week van opladen en afwachten. Afwachten wat ik zou redden en me overgeven aan het feit dat niet alles meer kan.
Mijn conditie is ook niet best en bevallen is topsport, dus ook dat is een reden dat ik zoveel mogelijk mijn rustmomentjes pak. De strikjes zijn juist de kleine dingen, waar je met een glimlach van geniet en die waren er gelukkig genoeg. Maar het meest staat in het teken van ontspannen en relaxen. Elk moment kan er iets groots gebeuren, we hebben alleen geen idee wanneer. Verder was er een heerlijk avondmaal en ontstond er een spontane logeerpartij.
Rustig aan opladen en afwachten
Maandag begon met een heel fijn strikje! Er waren na het weekend en het vullen van de bakjes van de kinderen, nog een paar aardbeien over, dus die heb ik op zitten smikkelen. Netflix op de achtergrond, laptop op schoot én koude koffie binnen handbereik. Netflix is een zwangerschapsverlof musthave! De series vlogen er door en we keken zelfs twee films deze week! Woensdag haalden mijn schoonouders de kinderen om half twee. Ik ben toen met mijn laptop op schoot in bed gekropen, heb een tijdje zitten werken en ben toen gaan liggen, zaligheid! Donderdag kon ik de hele dag mijn gang gaan. Mijn mama haalde de kindjes tussen de middag van school en bracht ze om half vier hier weer heen. Ik kon ook die middag dus even weer een middagdutje doen.
De kinderen helpen me ook fantastisch. Elke morgen trekken ze zelf de kleren aan die we hebben klaargelegd de avond van te voren. Daarna gaan ze naar beneden en meestal zitten ze samen bij de achtertafel te kleuren. Ik schiet dan de keuken in voor het ontbijt en wanneer dat op tafel komt, leggen ze zelf de kleurspullen aan de kant om te gaan eten ♥
The odd life of Timothy Green en The Gruffalo
We keken deze week twee films. Vrijdag keek ik samen met Thomas ‘The odd life of Timothy Green‘, echt een aanrader. Elynn was al heel vroeg bij een vriendje aan het spelen, Thomas was met LEGO aan de gang, dus ik besloot met mijn ontbijt op de bank te ploffen een film te kiezen op Netflix. Wanneer ik Thomas vraag om samen een film te kijken, vind hij dat meestal geen goed idee. Hij kijkt liever series en ik kies natuurlijk stomme films uit. Ik vraag dus niet meer, maar ga heel soms zelf zitten kijken, de laatste tijd komt hij er meestal langzamerhand wel bij. Het grootste gedeelte heeft hij tegen me aan geknoedeld gezeten en ondertussen werd hij af toe geschopt door zijn broertje. Ik genoot! Van de film en hoe we zaten.
Zaterdag keken we met z’n drieën naar ‘The Gruffalo’. Via de actie van ikwileenprentenboek.nl, kochten we het boek voor €2,- en dat was een koopje. Elynn is weg van het boek. Dat de film in het Engels is, maakte dus helemaal niets uit. Ze kent het inmiddels uit haar hoofd en zat zelf de film in het Nederlands te ondertitelen. Wat heb ik genoten, én van de film en van haar stemmetje.
Op de foto: het heerlijke ontbijt, koude koffie is mijn grootste craving deze zwangerschap | Een superleuk cadeautje voor moederdag | Samen achter bij tafel wachten tot mama beneden komt | The Gruffalo @ Netflix | Het liefste geschaafde neusje van de wereld > iets te enthousiast over de duikelstangen | Een kliekje van mama, ontzettend genieten | Call the Midwife blanket (nog een fantastische serie op Netflix) voor de baby | Het leren labeltje mét de naam, het wordt steeds echter | Nog even stoeien voor het slapen gaan
Babydeken en leren label
Deze week maakte ik ook de babydeken voor (insert babyname) af. Hij is echt prachtig geworden. Het heeft een dag of twee geduurd voor ik mezelf zo ver kreeg om de naam door te geven aan Tara van Vintalie. Zij maken niet alleen leren labels, maar ook prachtige tassen en leuke enkelbandjes bijvoorbeeld. Eerst wilde ik mijn bedrijfsnaam op het label. Echter, wanneer ik weer een shop ga openen met mijn werk, dan wordt dit onder een totaal andere naam. Daardoor viel dit uiteindelijk af. De naam zelf maakt de deken echt zijn eigen, en super stoer! De naam moest dan wel doorgegeven worden. Dat vond ik zo’n gek idee. Eindelijk kon ik me er zelf toe zetten en wat staat de stoere naam, waanzinnig gaaf op het stoere label.
Spontane logeerpartij
Zaterdag kwam mijn moeder een kliekje stamppot bruine bonen brengen en het boek van Dummie de Mummie terugbrengen. Ze ging met Elynn weer naar huis en later bracht René ook nog de tweede en een koffer die kant op. En nee, het was nog geen tijd om te bevallen. Het was een spontane logeerpartij, die Elynn met oma geregeld had. Best fijn om even zo’n avond samen te zijn. Niets hoeven, samen eten, neerploffen en blijven zitten. Genieten. De kinderen hebben het ook fantastisch gehad en volgens mij hebben opa en oma er ook van genoten. Alleen al dat verplicht patat eten…. Zondag konden we dus ook lekker blijven liggen, hoefden niets, konden doen wat we wilden. Rustig starten. Later op de middag zijn we die kant op gegaan. Er uit, een wandelingetje en een frisse neus, beetje bijkletsen. Fijn.
Nog zo’n twee weekjes opladen en afwachten en we mogen de naam de wereld in sturen. Het geboortekaartje staat klaar. Daar hebben we ook deze week de laatste hand aangelegd. Met de puntjes op de i hebben we nog één keer een proefdruk aangevraagd en wat is hij mooi!
