Help! Ik ben er klaar mee, klaar met de knop halverwege die maar niet verder ging, klaar met letten op mijn eten. Basta. Een bourgondiër die alles lekker vindt, eet met haar mond en geniet van lekkere dingen, is niet gemaakt om af te vallen. There, I sad it! En nu? In deze Road to size 38 week 9 viel weer een verjaardag, vergat mijn man mijn road en nam appelflappen mee en was het zonde om eten weg te gooien. Zo is er toch altijd wel een excuus. Het is net alsof ik Austin Powers ben, op zoek naar mijn mojo. Mijn afvalmojo.
En zolang dat de flow is waarin ik zit, is het geen knopen doorhakken en gaan, maar mijn stinkende best doen. Voor wie deed ik dit ook al weer? Ik ben verdorie veertig jaar, waarom maak ik me nog zo druk. Om wat anderen vinden? Over hoe ik er uit zie, wanneer ik het schoolplein op loop? De ene moeder ziet er beter uit, de ander ‘minder’ dan ik. Doet het er voor mij toe. Nee, ik vind de ene leuk en de andere niet, maar dat is niet om hoe ze er uit zien. Ik hoor de lieve woorden van mijn man, dat hij me prachtig vindt en ik toch al verkering heb.
Road to size 38 week 9
Mijn weegmoment heb ik uit veiligheidsoverwegingen al verplaatst naar de woensdag. Na sinnersaturday duurt het even voor het weer bij getrokken is. Nu zijn het momenteel meer sinnerdays, maar het gaat nog steeds braaf in de app. Ik had verwacht dat het me in ieder geval op gewicht zou houden. Er zal uiteindelijk meer beweging bij moeten. Dinsdag ben ik een wandelingetje met Finn gaan maken en hebben we samen boodschappen gedaan. Ik vind het leuk om te doen en het zijn toch extra stappen. Op die manier probeer ik het gebrek maar wat gecompenseerd. Het zijn kleine beetjes, maar alle beetjes helpen. Het weegmoment vandaag was toch nog steeds ontzettend spannend.
Het voelt als falen. Iets heel graag willen, maar dat het niet lukt zoals je wilt. Weten dat het negen weken verder, eigenlijk negen kilo had moeten en kunnen zijn. Ook beseffen dat het niet zo zijn zijn. Balen dat er excuses zijn, maar dat het voelt alsof je het verzint. Als uitvlucht, om nog steeds ook de slechte dingen te kunnen eten, want ik geniet ook daar zo van. Waarom blijft eten en diëten toch zo’n strijd? Of, waarom blijf ik er zo’n ding van maken.
Road to size 38 in het verleden
Het antwoord is simpel eigenlijk. Om hoe ik me voel wanneer ik gezond en genieten met elkaar combineer. Wanneer ik toch een kletsmajoor bij de thee neem ’s avonds, omdat de rest van de dag gezond overheerste. Het was heerlijk om aan te kunnen trekken wat ik wilde zonder me zorgen te maken om de rolletjes op rug en heupen. Vanwege het trotse gevoel dat ik het gedaan had! Twee keer 22 kilo. Van mama met een maatje meer, naar een mama met een gezond gewicht.
Meer bewegingsvrijheid én geestelijk beter in mijn vel. En dat allemaal door gewoon minder koolhydraten te eten en gewoon eten af te wisselen met shakes die ik lekker en ideaal vind. Dus niet meer moeilijk doen. De tijd nemen die ik nodig heb en stapje voor stapje naar het einddoel. Verstand op nul, blik op oneindig en doen wat ik kan. Accepteren dat het moeilijk wordt en mezelf een traktatie voor ogen houden. Wanneer de eerste tien er af zijn, dan mag ik niet iets lekkers, maar wel iets leuks. Ik ga er vast over na denken wat en merk dat ik al weer op weg ben naar een positeve mojo richting het afvallen.
Sinnersaturday blijft en balans door de week, daar gaan we voor. Nu ik weet dat ik morgen mee ga eten met de rest (want foute friet van de snackbar) zie ik dat als laatste extreme zondig kans en is het zaterdag dus strenger. Meer verantwoording afleggen naar mezelf, maar minder streng zijn voor mezelf. Wie van jullie staat eigenlijk voor dezelfde strijd, of gaat het jullie allemaal makkelijk af? Hebben jullie nog tips voor me misschien?
Het rare is blijft het zo ontegenzeggelijk tegenstrijdig is. Het gevoel van falen, omdat het meer had kunnen zijn, maar ook de trots. Trots omdat ik maar één keer een tikje aangekomen ben, verder óf gelijk bleef óf toch iets afviel. Al met al is het meten nog niet gelukt, maar het eindsaldo na 9 weken? Min 6,3 kilo ♥
Ik denk niet dat ik succesvol zou kunnen afvallen zonder extra te bewegen. Het voordeel, merk ik (en ik hou niet van sport en bewegen) is dat als je eenmaal je spieren weer terug hebt, je veel minder last hebt van cheaten (in het weekend, zoals jij doet?). En twee cheatdagen zouden me echt opbreken. Ik heb ook niet het gevoel dat ik gisteren gecheat heb met een paar chocolade pepernoten. Het is er ook zo weer af. Je spieren hebben namelijk ook energie nodig.
Voor mij werkt het goed om gewoon dingen te eten die ik lekker vind, minder suiker te eten (ook als het ‘verborgen’ zit in koekjes en snaaierij) en alternatieven te vinden voor dingen die nu echt even niet kunnen. En dat moet ook lekker zijn! Dus yoghurt zonder vet, maar met een stuk vers fruit erbij. En goed nadenken of ik echt honger heb of alleen maar trek. Vaak is het alleen maar trek en dat is zo weg met een glas water of thee. Of een volkoren soepstengels als het hardnekkiger is.
Ik voel me nu ook sterker. Ik heb weer zichtbare spieren in mijn armen. Dat ik daarnaast toevallig ook afgevallen ben was niet eens mijn doel. Dus bewegen, krachttraining, hardlopen, minder vaak de auto pakken, ook als het 20 minuten lopen is naar de winkels. Bewegen kan je net die boost geven om makkelijker af te vallen, denk ik. Maar bijna 7 kilo: dat is fantastisch toch?
Helemaal met je eens, ik denk ook idd dat als ik straks uberhaupt al weer op de fiets naar het werk ga en weer wandel in de pauzes, het al zo scheelt. Hoop ook echt snel het hardlopen weer op te kunnen pakken. Het bleek ook nog dat ik mijn eerste maandelijkse periode na de operatie kreeg, dat verklaarde ook veel 😉 Knop gaat steeds meer om, helemaal doordat ik mijn te kleine kleding heb gepast vandaag en het weer aan kon (alleen nog niet paste) dat motiveert ook! Dank je wel voor je uitgebreide reactie! Leuk om zo te lezen van mijn lezers <3
het went snel hoor en je weet dat het een paar dagen is en dan mag je weer twee dagen lekker snaaien .
ik vind dit gemakkelijker vol te houden dan dieetgedoe
Succes!
ja dat werkt blijvend,alleen zondigen in het weekend
ik eet de hele week normaal,niets snaaien ook . vrijdagavond eet ik patat,in het weekend eet ik verder alles wat ik graag lust,taart,snacks chocola ,ijs etc Ik ben 10 jaar geleden 20 kilo afgevallen en dat is er nog steeds af.
Jeetje wat goed!! Ook dat echt helemaal niets snaaien door de week! Ik besefte wel ineens dat ik al heel lang ’s avonds geen chips gehad heb. Ik deed het al een stuk minder en wat verantwoorder, maar nu vaak een bakje yoghurt als ik nog trek heb. Grappig dat dit ongemerkt ging…