Alsof er compleet rust in de tent is, alsof er een last van onze schouders is. Zo voelt het. Het rare is dat er geen last was. Wel onrust, dat wel, maar waar hem dat in zat, geen idee. Ondanks alle strikjes van de week van het slapen, waren er ook nog veel stroeve momenten. Ochtenden waarop eentje niet meewerkte, op het allerlaatste moment een luier vol had, of gewoon een pokkehumeur had. Dit was echter de week van heerlijke momenten, avondwandelingetjes, Pieter Konijn, Dummie en spontaan uit eten. Heerlijkheid.
Ondanks heel veel kleine koester momentjes was het weekend wel het hoogtepunt hoor. Thomas riep zondag zelfs dat het de beste dag uit zijn leven was. Zo lief en zo bijzonder om dat met hem te delen. Zaterdag was bijzonder, omdat het een dag samen met mijn meisje was. Je merkt dat ze dat nodig hebben, even een ouder of twee voor zichzelf. Het begon maandag al met een geweldige morgen. En dat was een kickstart van de vorige week.
Pieter Konijn, Dummie en spontaan uit eten
Volgens mij begon het in de vakantie in Italië, onze avondwandelingetjes. Een traditie die we meenamen naar huis en waar we nu langzaam weer mee beginnen.
Op de foto; de kindjes waren maandag zo ontzettend lief, geen gedoe, gewoon…. en toen was het ook nog eens Lente! / Check die handjes in de doek, één van de fijnste dingen van het dragen / een avondwangelingetje met z’n drieeen zo genieten / dinsdag ging ik nog even weer een rondje, maar dan met mijn meisje
Een blokje om na het eten, langs de speeltuin, kusje brengen bij opa en oma, of gewoon een rondje om de vijver. Samen, soms met z’n vieren, soms met drie en ook wel eens met één van de kinderen. Hoe het uitkomt, even samen, lekker kletsen, hand in hand.
Pieter Konijn
Zaterdag gingen we op uitnodiging naar het Kidsweekend van Kinepolis. Fijn met mijn meisje op stap. Samen met de trein naar Groningen. Kleine kletskous is het, zo gezellig, maar van wie ze dat heeft? Geen afleidingen, geen broertjes die om aandacht vragen, ze kon er vol voor gaan. Eenmaal aangekomen, waren we een beetje vroeg, maar we mochten gelukkig al vast naar binnen. Gelukkig vermaakten we ons prima zo samen in een nog dichte bios.
Toen het eenmaal tijd was voor het leuke kidsgedeelte, kon ze lekker aan een tafeltje zitten kleuren (er lagen allemaal kleurplaten klaar) en kon ze springen op een luchtkussen. Ook kon ze heerlijk smullen van de ranja en spekjes! Verder konden de kinderen worden geschminkt, wat wilde ze graag een konijntje zijn. Ze genoot en ik van haar. Het was een heerlijke middag samen en zo’n kidsweekend is zeker voor herhaling vatbaar. Het is nét even meer dan een gewoon bioscoopbezoek.
De film was erg leuk, maar af en toe ook wel een tikje spannend. Stiekem genoot ik van de momentjes dat ze met haar kleine handjes voor haar ogen in mijn schouder dook. Zo veel liefde. Zo zelfstandig, maar ook nog zo klein soms. In de trein terug was ze een stuk rustiger……..
Dummie de Mummie
Zondag mocht Finn naar opa en oma en gingen wij met de oudsten op stap. Zo fijn een theater, zo dicht in de buurt en dat voor een dorp. Het was niet al te druk, dat viel me best tegen eigenlijk. Ik verheugde me er net zo op als Thomas. Voor Elynn en René was het minder groots, dus ik was blij dat ik naast Thomas zat.
De boeken over Dummie de Mummie zijn hier veruit favoriet én Tosca Menten is momenteel veruit onze favoriete kinderboeken schrijfster. Ook deze voorstelling was een beetje spannend, maar wat een heerlijke snoetjes. Ik wist niet of ik op het toneel moest kijken, of eigenlijk alleen maar oog voor mijn kinderen wilde hebben. Het is een balans tussen die twee geworden.
Spontaan etentje
“Ik heb wel een beetje honger en dorst”, zegt Elynn altijd als we langs een restaurant lopen. Helaas was het restaurant in het theater een tikje vol, dus beloofden we dat we ergens anders gingen kijken of er plek was. Thomas wilde altijd nog eens zien naar welke kroeg papa en mama wel eens gaan, dus we besloten daar heen te gaan. Heel spontaan besloten we er niet alleen een drankje te doen, maar ook iets te eten.
Hoe fijn het ook is om met z’n vijven te zijn, zo heerlijk is het ook om af en toe tijd te investeren in dit soort momenten en dat zullen we zeker blijven doen! Het is zo anders op deze manier. Er mist iets, dat wel hoor. Ik was blij dat ik weer thuis was en we weer compleet waren zaterdag. Ook het moment dat we Finn haalden en die armpjes mijn kant op kwamen is een gigantisch strikje.
De eerstvolgende die een dagje met één van ons verdiend is Thomas. Met papa zal dat ongetwijfeld een uitstapje naar het zwembad zijn en voor ons tweetjes zal een Kidsweekend in Kinepolis of nog een bezoek aan het theater een heel goed idee zijn!
ik ben ook naar Dummie de mummie geweest. en Marjo je kinderen zijn echt schattig. wil je dat tegen ze zeggen