Waar zijn we aan begonnen! Of eigenlijk zijn we nergens aan begonnen, wat hebben we gedaan is een betere vraag. Nu het nog maar heel even duurt voor we een Party of Five zijn, vraag ik me af en toe echt af of het wel goedkomt. Soms voelt het zo alsof het leven me overkomt, dat ik te veel na ga denken. Ga nadenken over wat er mis kan gaan.
Ons leven overkomt ons eigenlijk al vanaf het begin. Onze eerste kus had een handje hulp nodig, want er stond een tafel in de weg. Gelukkig was die hand er. Samen wonen kwam zo uit en dat voelde goed. Het aanzoek kwam voort uit een dag spontaan kletsen over het huwelijk en hoe we zouden trouwen.De koop van ons eerste huis. De koop van ons tweede huis. Het kwam op ons pad en we gingen er in mee. We waagden een gok of vier en het kwam goed. Alleen onze eerste zwangerschap en hoever we daarvoor wilden gaan was een bewuste keuze. Onze Party of Five is ons overkomen.
Party of Five & dan
Het blijft een oneven aantal. Ik heb twee handen, dus als we met z’n drieën hand in hand willen lopen, wordt dat een dingetje. Gaan we met z’n allen naar een pretpark zit er altijd ééntje alleen in een wagentje. Het lijkt me best onhandig. In de praktijk zal het misschien mee vallen, maar ik zie er best wel een beetje tegen op. Nou houd ik sowieso niet zo van oneven. Heel erg, maar ik weet nog toen ik beviel van Thomas, dat ik echt even dacht: “Opschieten jochie, dan word je nog op de twaalfde geboren”. Zijn hele geboortedatum is even, zo mooi! Oneven cijfers zijn hard en onvriendelijk. Gelukkig zit er nog een rondje in de vijf, dat maakt hem wat zachter. Toch zijn we een oneven gezin en dat lijkt me, nogmaals, in de praktijk reuze onhandig. Voor je nu gaat roepen om voor een vierde te proberen te gaan > Lieve mensen ik word dit jaar veertig, ik vind het wel goed.
Handen in het haar
Dat opvoeden ik vind ook wel een dingetje hoor. Er zijn dagen dat ik echt met mijn handen in het haar zit. Dat opvoeden niet leuk is en ik het gevoel heb dat het geen vruchten afwerpt. Helemaal als ze het allebei tegelijkertijd op hun heupen krijgen. Niet voor en niet achteruit willen. Ik een rotdag heb. We langs elkaar heen praten. Peuterpuberteit, kleuterpuberteit, sprongetjes. Slapeloze nachten met een baby en overdag wel drie om voor te zorgen. Elynn die in opstand alleen maar krijst en Thomas die met zijn mening net zo koppig kan zijn als zijn vader. Wanneer de opvoeding die je voor ogen had, niet de opvoeding is die er uit je komt. Omdat je ook maar een mens bent.
Spic en span
Hoe doen anderen dat toch? Is het allemaal picture perfect of hebben ze echt alles voor elkaar en hoe dan? Eerlijk toegegeven; ik ben nooit echt van het huishouden geweest. Gemakzucht, niet leuk, ondankbaar. Tijd gaat vaak in andere dingen zitten, waardoor ik ’s avonds bedenk wat ik overdag ook al weer wilde doen. De was houd ik bij, maar wordt vaak uit de wasmand aangetrokken. Strijken heb ik al lang geleden afgeschaft.
good moms have sticky floors , messy kitchens , laundry piles , dirty ovens and happy kids
…maar je moet het niet overdrijven natuurlijk! Ik vond het al lastig dat met twee, mijn werk en mijn bedrijf. Nu komt er een nog niet heel erg zelfredzaam baby’tje bij. Dus eerlijke vraag aan alle dames met alle ballen in de lucht. Hoe doen jullie dat? Ik probeer het toch net als Elsa een beetje los te laten en te laten gaan. Iets met goed is goed genoeg. Gelukkig heb ik daarnaast ook een fantastische man! Zo’n fijn extra paar handen, helemaal nu tijdens de zwangerschap. Afgelopen donderdag. Ik lag heerlijk op bed, mama paste op de kinderen. René kwam met de weekboodschappen thuis, kookte het eten en bracht beide kinderen op bed.
Party of Five
Tussen nu en een week of drie is het dan echt zover. We kunnen dan natuurlijk pas echt een weg gaan vinden. Alles wat ons overkomt, alles wat we planden. Het is uiteindelijk allemaal goed gekomen. Dus dit zal ook goed komen. Party of Five. Vijf musketiers! We redden het vast. Samen. Met het gevoel dat we misschien ‘maar wat doen’, maar wel enorm gelukkig dat dit bijzonder cadeau ons gegund is. Mini3, ons wonder, ons kersje op de taart. Niet verwacht, maar zo welkom.
Op ons eiland, samen. Zien hoe het leven verder gaat, wat het ons brengt. Let it goooo, everything will be okay in the end, toch ♥
Afbeelding nummer 5 via Shutterstock
