maar dit kan ik missen als kiespijn!

De niet zulke leuke mama-momenten. Dat je denkt; maar dit kan ik missen als kiespijn! Want eerlijk is eerlijk het is echt niet altijd rozengeur en maneschijn en happy mama momenten hebben we niet elke minuut van de dag . Soms heb je heel veel behang nodig, is tellen tot 500 nog niet voldoende en heb je zelf een time-out nodig! Die ik in sommige gevallen ook gewoon neem hoor.

Vergis je niet. Hoe ze het doen weet ik niet, iets met haarfijn aanvoelen of zo. Als de dag al niet zo soepel gaat, dan nog net even wat extra in die emmer gooien. Geen drup, nee joh, de kraan gaat volledig open en jij maar dweilen……

maar dit kan ik missen als kiespijn!

•  regels stellen, afspraken maken, vragen stellen, praten.  “Jahaaaa” als antwoord krijgen en vervolgens gaan er nog geen schoenen (of welke andere kledingstukken ook) aan, krijg je nog geen antwoord, of zijn ze in no time de afspraken weer vergeten
• op school meehelpen en er achter komen dat je kind niet altijd zo leuk doet, attent is of zorgzaam als je dacht
• driftbui nummer 6 over sokken die klaar liggen en blauw zijn i.p.v. zwart. Over maillots die aan moeten i.p.v. sokken+legging. Driftbui nummer 7 over broodbeleg waar om gevraagd is, maar wat toch niet gewenst is, als het eenmaal voor ze op tafel staat. Nummer 8, omdat het rietje in de beker roze is, in plaats van geel, of de beker groen in plaats van blauw. Of nummer 9 waarvan ik al niet eens meer weet waarom hij begon
• 10x vragen of er nog geplast moet worden, “neeheeee” als antwoord krijgen en nét als je weg móet………..
• eten klaarmaken waar steeds om gevraagd wordt en dan na 5 mini-hapjes horen dat ze vol zijn, het niet lekker vinden, of toch liever iets anders hadden gewild
• “Wat wil je drinken?”,
  “Wat wil je drinken?”,
  “Joehoe, wat wil je drinken?”.
  “Ik hoef niks”.Ik zit. 2 Tellen.
  “Mama, mag ik wat drinken?”
• “Stomme mama, ik vind jou niet meer lief”.
  Je weet dat je er boven moet staan, maar wat kan één zo’n hartgrondige opmerking de grond onder je voeten vandaan slaan en je hart in tweeën splijten

& wat ik het meest van alles kan missen is de angst om ze pijn en/of verdriet te zien hebben of krijgen. Of de angst om ze te verliezen. Die kan me soms zo overvallen, kan soms zo groots zijn, dat ik er niet alleen bang, maar ook intens verdrietig van wordt. Een gevoel waar ik niet te veel bij stil moet staan. Want ondanks alles, zijn ze alles.

Wat zijn jouw “maar dit kan ik missen als kiespijn!” momenten?

Reacties

reacties