Je bent een dierenvriend of niet

Afgelopen maandag plaatste ik een oproepje op facebook, ik wilde graag even een PB sturen naar 1 van mijn vriendjes in Wildervank, bij voorkeur een dierenvriend, want je bent een dierenvriend of niet, immers. Verder liet ik niet veel los.  In mijn blog over facebookfrustraties had ik aangegeven dat ik zelf een grote hekel heb aan dat soort berichten.

Zeg iets, of zeg niets, maar doe niet zo vaag! Nu maakte ik me daar zelf schuldig aan en werd daar lief op gewezen door Mary Lou van Mamaloublogt.nl op gewezen. Terecht natuurlijk. Toen er meer vragen kwamen over het hoe en wat besloot ik er een blog over te schrijven. Uit dit blog gaat blijken dat ik totaal geen dierenvriend ben en val ik wat dat betreft vreselijk door de mand. Mijn oprechte excuses aan iedereen die nu enorm teleurgesteld in mij is……

Wat er aan vooraf ging

We gaan eerst even terug naar vorige week vrijdag. Het was naar weer, ik was moe en ik kon iets eerder weg. Dat betekende dat Rene me op kon halen, ik dus eerder thuis was, lekker warm zat en Kensington kon luisteren. Mijn fiets bleef dus wel in de fietsenstalling van het werk staan. Het weekend heb ik hem ook laten staan, dus maandag moest ik hem ophalen. Kinderen naar school gebracht en lekker in rustig tempo naar het werk gelopen. Omdat ik ook nog even boodschappen ging doen , reed ik via een andere route naar huis. En dat….had ik niet moeten doen.

“Ik ben geen dierenredder, ik ben niet iemand die een doosje haalt en hem in een dekentje wikkelt en naar de dierenarts gaat”

Je bent een dierenvriend of niet

Op de terugweg kwam ik langs een vijver/meer/ het water. Voor de Wildervankers: bij het huis waar de burgemeester woonde. Ik geniet van de wind en mijn omgeving en ineens zie ik twee ganzen en een kraai heel geïnteresseerd naar iets kijken, dichterbij gekomen, hoor ik de kraai enorm krassen. Als ze me in de gaten hebben gaan ze er vandoor. Dan zie ik waar tegen het krassen was gericht. Een schattig jong beestje ligt rillend op de kant. Meteen sta ik in dubio, ik ben geen dierenredder, ik ben niet iemand die een doosje haalt en hem in een dekentje wikkelt en naar de dierenarts gaat.  Je bent een dierenvriend of niet.

Ik maak een foto, helaas een slechte, omdat ik wel nieuwsgierig ben naar wat voor diertje het is en fiets toch door. Een paar meter verder twijfel ik. Had ik niet…… Wat kan ik wel…. Misschien dat iemand van mijn Facebookvriendjes in ieder geval weet wat voor beestje het is. Voor mij maakt dat verschil. Een beestje wat daar hoort, zal zich redden. Een huisdier wat zo maar achtergelaten is, is een ander verhaal. Ik besluit op Facebook te vragen, wie ik mag PB-en. Ik hoef niet openbaar door de mand te vallen als dieren-niet-liefhebber. Al snel krijg ik reactie. Ik stuur een foto en vraag wat voor beestje het is. Een steenmarter denkt ze, even later weet ze het zeker.

Ik ben het niet, echt niet!

Tja, die red zich wel ga ik dan maar van uit. En daarnaast, beschermd of niet, familie van hem heeft wel twee keer onze kabels kapot geknaagd. Dus dat ik nu echt vertedering voel en toch ergens mijn redderinstinct zich gaat openbaren. Het komt niet. En dan val ik door de mand. Ik fiets toch maar naar huis. Inmiddels thuis krijg ik een reactie van iemand die ik ook de foto had gestuurd. Of ik hem kan vangen. Ik had al vastgesteld dat ik dat niet ging doen. Of misschien de dierenambulance bellen en hun hem laten vangen. We zijn al een tijdje verder inmiddels. En hé, het is een steenmarter en ik heb ze die kabels nog niet vergeven. Ik besluit het er bij te laten. Afgelopen week heb ik nog wel eens gedacht hoe het met hem gegaan is en begroot het me nog een klein beetje dat ik niets gedaan heb.

Ik kan me voorstellen dat je me na het lezen van dit stuk óf dankbaar bent, óf liever niet meer als vriendje hebt. Is het aantal vriendjes na vandaag drastisch gekelderd, dan weet ik waar het aan ligt. Heb ik je teleurgesteld, dan hierbij mijn oprechte excuses. Heb ik vrienden gemaakt wegens een wederzijdse hekel aan steenmarters; you are welcome. 

♥MJ

Reacties

reacties