Mijn baby is 388 maanden. Ik geef al 29 maanden borstvoeding. Stop ermee! Sorry alvast voor dit mopperblog. Er zijn ergere dingen om je druk om te maken en ja, ik heb heus echt een leven. Eigenlijk zou ik dit verhaal zelfs niet mogen schrijven. Mijn blog gaat over de strikjes van het leven en ik ben een levensgenietende mama. Maar levensgenietende positieve mama’s hebben ook wel eens een off-day.
Ik heb nog wel even getwijfeld om hem als gastblog ergens anders te plaatsen, maar behalve mijn positieve kant, heb ik nou eenmaal ook een lichte sarcastische kant. Als ik dan weer eens de leeftijd van een kindje in ‘zoveel maanden’ voorbij zie komen, word ik opstandig. Helemaal wanneer dat kind zijn achtste levensjaar nadert. En ja, voor het dramatisch effect dik ik het heus een tikje aan. Vraag me niet waarom, want het slaat nergens op. Ik krijg er alleen maar jeuk van. Je kindje is een jaar, geen 12 maanden. Of twee jaar, geen 24 maanden. Belachelijk, maar ik ben er gevoelig voor. Ik vind er iets van. Dat schreef ik al immers, dat ik zo’n moeder ben die niet overal iets van wil vinden, maar dat wel doet. Dit is één van de dingen.
Feest der herkenning
Ach, en op mijn blog deel ik natuurlijk wel de dingen die me bezig houden én de blogs waarin ik daarover schrijf (zoals over Zara en DHL of mijn hekel aan huisdieren of hun eigenaren) vinden jullie (aan de bezoekersaantallen te zien), deze blogs wél heel leuk om te lezen. Waarschijnlijk óf vanwege het feest der herkenning óf het oneindig niet met me eens zijn. Misschien zelfs wel vanuit leedvermaak of om te weten wat ik te zeiken heb. Allemaal prima….maar dit moet stoppen en wil ik graag eigenhandig een halt toe roepen.
Jaren of maanden
Voor mij geldt, praten over weken, zolang het geen maanden zijn en over maanden zolang het geen jaren zijn. Met hier en daar een half jaar is prima. Dus geen 18 maanden, maar ‘gewoon’ anderhalf jaar. Alleen al omdat wanneer iemand bijvoorbeeld 42 maanden zegt, ik mag gaan rekenen om te weten hoe oud het kind is. Nu kan ik op zich best rekenen hoor, maar ben ik daar meestal niet zo goed in, wanneer dat on the spot moet, met voor mij onlogische cijfers. Dan zijn een papiertje en een potlood welkom. Dus top dat je tot de kleuterschool borstvoeding gaf (of misschien vind ik daar ook wel iets van) maar dat is dan vier jaar oké?
Zo dat lucht op! Dat is lekker uit mijn systeem. Wat doe jij? Praat jij in weken, jaren of maanden? Waarom?
Na hun eerste verjaardag zeker in jaren. Ben niet zo goed in maanden. Ze zijn een half jaar 9 maanden een jaar zeg maar en daarna gewoon de leeftijd. Zo zegt mijn jongste als ik zeg dat ze 4 is zegt zei bijna 5 klinkt beter denk ik. Dus vanaf nu is de jongste bijna 5
Mee eens! Ik zeg veelal termen als mijn kind is vier, of ruim vier of viereneenhalf of bijna vijf. Ik houd ook niet zo van dat getut met maanden. Een kind van 2 snapt trouwens sowieso niet wat een maand is toch? Die snapt nog net dat het twee is en dat drie de volgende is
Maaike onlangs geplaatst…Tip voor een dagje uit: Lekker ravotten bij De Onlanderij
Ik heb het nu altijd over jaren. En zo gauw mijn kinderen 1 waren geworden praatte ik niet meer in maanden.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Zo houd ik mijn haar droog onder de douche
Jij snapt het 😉
AMEN
Het maakt voor een klein kind heel veel uit of het 12, 18 of 23 maanden is. Dit allemaal benoemen als 1 jaar dekt m.i. de lading niet. Maar ik beperk me nu tot halve jaren en bijna heel. Troost je; ooit houd iedereen er mee op. 😉 Om op de vraag terug te komen: tijdens de zwangerschap in weken, tot het eerste jaar in maanden en daarna in halve jaren.