Donderdagavond, mijn moeder eet hier, gezellig! Ook handig, want dan kunnen we meteen afstemmen hoe we het gaan doen morgen. Het is namelijk weer tijd voor de Koningspelen, dus ik ga helpen bij Muppet op school. Pollewop mag naar oma, dat was al bekend, maar het is wel handig om te weten wanneer wie, waar is. Om half negen moeten wij op school zijn. Voor Pollewop wel relaxt als oma dan hier op tijd is, dat zij nog rustig op kan starten. Anders moet zij ook meteen in de kleren en die kant op, terwijl ze vrij is, vind ik altijd sneu, dus als dat niet hoeft, is dat wel fijn.
…..maar is het dan niet handiger als ze bij ons slaapt? Op zich wel. Slik. Even verwerken. Wat vindt mijn man er van? Even overleggen. Wat wil Elynn? Wat denk je zelf? Bij opa en oma logeren is een feestje. Dus na het eten pakken Pollewop en ik ineens samen haar koffer in en daar gaat ze op haar loopfiets. Ze kijkt nog één keer achterom, zwaait nog een laatste keer, we roepen ‘Love you’ en ze gaat de hoek om. Dan ben je ineens je kind kwijt, niet zoals je ergste nachtmerrie, maar wel slikken. Ik pink nog net geen traantje weg. Natuurlijk weet ik dat ze het super vindt, dat het er bij hoort. Het is heerlijk voor Thomas om ons voor zichzelf te hebben. Weer zoals vroeger, door papa en mama samen op bed gebracht te worden. Ook fijn dat het haar zo makkelijk af gaat. Toch steekt het ook wel, een beetje, maar toch.
Ook Muppet is er een ontdaan van. ‘Ik mis Elynn wel’, zegt hij, vlak voor het slapen gaan. ’s Avonds als wij zelf gaan slapen, dringt het ineens extra door dat haar kamertje leeg is. Ik voel me een beetje een aansteller. Het is wel óns meisje. Ik mis haar. Wil haar natuurlijk nét nu extra graag knuffelen. Besef dat ik haar morgenvroeg niet op haar slofjes hoor aan komen. Dat ze niet lekker bij mij in het grote bed stapt. Verheug me nu al op zaterdagmorgen.
stiekem wel fijn
Het was vanmorgen ook stiekem wel fijn. Niet alleen voor haar en voor Muppet gisteravond, maar ook voor mij vanmorgen. Het was wel een heel ontspannen begin van de dag. Rustig aan wakker worden. Dankzij het Koningsontbijt niet hoeven ontbijten en maar voor één kindje zorgen dat hij op school komt. Dat kindje lag vanmorgen nog heerlijk te slapen, toen ik er echt wel af moest, dus heb zelf ook nog een beetje uit kunnen slapen. Desondanks was het ook vanmorgen weer een beetje sneu om te beseffen dat er maar eentje wakker gemaakt hoefde te worden.
loedermoederschuldgevoel
Natuurlijk had ze ook nog net vandaag haar eerste kinderfeestje. Aangezien ik niet wist hoe laat ik weer thuis zou zijn, had ik al met mijn moeder afgesproken dat zij Elynn daar naar toe zou brengen en haar ook weer zou halen. Dat laatste, omdat ik geen auto rijd en op dit moment geen twee kinderen op de fiets kan hebben. Op zich was het prima te lopen, maar met een kind dat waarschijnlijk bekaf is van de Koningsspelen, niet handig. Mam vond het geen probleem. Ik had het er iets moeilijker mee. Niet wat betreft het ophalen, maar wel het brengen. Had het graag zelf gedaan, wist nu niet hoe het ging, of ze makkelijk zou blijven of het toch nog even nodig had dat mama er was. Daar kwam mijn loedermoederschuldgevoel de hoek om kijken.
Dus ik ben driedubbel gelukkig dat we weer heerlijk met z’n drietjes zijn nu. Nog even wachten en ook mijn man is thuis en dan zijn we weer echt compleet en dát koester ik de komende tijd weer extra! Of ik over de reden daarvan ga bloggen weet ik nog niet, maar voor een beetje achtergrond informatie, het heeft te maken met het artikel over mijn vriendinnetje van vroeger.
♥MJ
