Soms kijk ik even met welke zoekopdrachten lezers op mijn blog terecht komen. Een van de laatste zoekopdrachten was: Hoe ga je om met andere moeders? Ik vraag me af wat er achter zo’n vraag steekt. Heeft de moeder problemen met het omgaan met andere moeders? Welke dan en waarom? Loop ik tegen dingen aan in de omgang met andere moeders? Waarom dan en wat en hebben andere moeders daar ook last van?
Ik besloot het in de groep te gooien. Deze ‘groep’ bestaat uit verschillende personen, vrienden, collega’s bekenden, allemaal moeder. De reacties zijn verschillend. Dat is leuk om te zien. Een aantal begreep niet helemaal wat de insteek en het gevoel van de vraag zou kunnen zijn. Dat is fijn natuurlijk.Dat betekent dat ze dus niet te maken hebben met de Mommy Wars, er niet aan mee doen, maar ook niet aan het ontvangende eind staan. Ik vul namelijk zomaar in dat de vraag daar mee te maken had. Vaak krijg je als moeder het gevoel dat je het niet goed kan doen. Jaren ’50 moeder, Sportmoeder, Loedermoeder, Relaxmoeder, Borstvoedingsmaffia, niet opvoedende moeder van een kind met ADHD (‘breng hem maar een week bij mij, dan leert hij dat gedrag wel af’). Het kan ook betekenen dat ze genoeg zelfvertrouwen hebben om er niets van te ‘voelen’, er niets mee te hoeven doen. Mooi is dat.
Eén van de reactie’s was:
‘moeders’ is wel een heel ruim begrip en een hele brede doelgroep. Ik ken heul veul moeders (eigen moeder, tantes, andere familie, kennissen, vage bekenden, vriendinnen, collega’s, buren, etc) en echt geen een is hetzelfde.
Dat is ook zo. Toch zijn vrouwen onderling vaak ‘een dingetje’ en zijn vrouwen met kinderen, de moeders, vaak nog erger. Meestal komt het neer op onzekerheid, jaloezie en natuurlijk vinden veel vrouwen overal wat van en vooral dat ze het zelf beter kunnen of weten. Is het altijd goedbedoeld advies, of willen ze laten weten dat ze het beter weten. Jouw reactie terug komt natuurlijk vanuit jouw referentiekader. Een echt antwoord heb ik niet. Er over nadenken leverde steeds meer vragen op. Want wat doe
Hoe ga je om met andere moeders, de reacties:
Ten eerste ligt het er aan welke verhouding onze kinderen met elkaar hebben. Als het dikke vrienden zijn, is de kans groter dat ik een bakkie ga doen met de desbetreffende moeder dan wanneer ze elkaars bloed kunnen drinken. Als de kinderen wel met elkaar kunnen, maar geen dikke vrienden zijn, blijft het contact vaak automatisch ook wat oppervlakkiger, merk ik. Een praatje over school, de vakantie, het weer… Sociaal genoeg, maar niet meer dan dat. En dan zijn er nog de moeders waar ik überhaupt niets mee heb, niets mee krijg en ook zeker niets mee wil. Mensen die in een totaal andere wereld leven dan mij en waar ik weleens mijn vraagtekens bij zet als het gaat om opvoeden. Die groet ik, eventueel. Verder deins ik er niet voor terug om moeders aan te spreken op hun gedrag of het gedrag van hun kinderen. Ja, ik kan een echte loedermoeder voor andere moeders zijn. Maar ik ben wel eerlijk en open. Iedereen weet wat ze aan mij hebben.
Ik benader alles neutraal, ieder zijn eigen, kinderen het onderling zoveel mogelijk zelf uit laten zoeken en als het moet en nooit beschuldigend de vinger uitsteken met “jouw kind doet/heeft mijn kind….” maar mijn kind gaf aan dat…
Wanneer je merkt dat je reactie te veroordelend is, dan houd je hem voor je. Al lukt dat niet altijd.
Ik sta bij de moeders die ik aardig vind en de rest zie of spreek ik niet. Ik zie natuurlijk wel rare types of ‘ gewoon-niet-mijn-types’ , maar daar hoef ik niet mee om te gaan.
Maar hoe ga je er dan mee om als er bepaalde dingen lijnrecht tegenover elkaar staan en jouw kind wel graag met het kindje van die moeder wil spelen, misshien juist wel daarom?
Wanneer jouw kindje achter de schutting moet spelen en mag spelen bij een kind wat alles al mag en overal naar toe mag. Of dat ze roken waar de kinderen bij zijn en jij daar tegen bent. Wat zou je dan doen?
Meestal kom je er na die tijd achter, ik zou dus niet meteen iets zeggen, maar wanneer ze weer zou gaan spelen, zou ik het er wel over hebben en aangeven wat wel en niet mag en vragen of ze daar rekening mee wil houden. Het roken vind ik lastiger, ik zou dan eerder mijn kind daar weghouden of zo. Het verschil is, dat het een niets met het ander te maken heeft, het zegt meer over mij en over roken word je persoonlijk naar iemand toe, dat vind ik moeilijk.
Als het ergens niet goed gaat of niet klikt dan zeg ik gewoon: “Jammer, maar ik wil graag dat je met mensen omgaat met mensen die iets toevoegen aan je leven…”
Hoe ga je om met andere moeders
Kun je eigenlijk prima lezen als; hoe ga je om met andere mensen. Het is een open deur. Gewoon zoals je met iedereen om zou moeten gaan en wat ik oprecht probeer. Vanuit respect. Denk niet alleen aan jezelf, of vanuit je eigen referentiekader, je geloof of je opvoeding. Niemand heeft de wijsheid in pacht. Probeer er van uit gaan dat elke moeder het beste met haar kind voor heeft. Dat iedereen onschuldig en blanco geboren wordt. Ondanks mijn vooroordelen, meningen en gevoelens, probeer ik iedereen te benaderen zoals ik zelf benaderd wil worden.
Wat ik mijn kinderen probeer te leren is: je hoeft en kunt niet iedereen leuk en aardig te vinden, maar je kunt altijd leuk en aardig doen. Want wat ik nu al in Muppets klas heb geleerd en heel mooi in het klein heb gezien; iedereen heeft zijn verhaal, wanneer je dat probeert te lezen en van daar uit iemand benadert, kan er een zelfs een mooie vriendschap ontstaan. Daar zou de wereld een stuk mooier van worden!
En heel soms haal je een diep adem, zet je een pokerface op en loop je weg.
helemaal mee eens, vooral met de laatste zin 😉
Kleine Prinses onlangs geplaatst…Converse Chuck Taylor All Star II