Zoals belooft, eindelijk maar toch een update. Muppet is laatst voor controle geweest en dat moment heb ik even afgewacht. Ik kan je wel vertellen dat ik nog steeds blij ben met de ingreep. Want hoe heftig het ook was, wat hebben wij een ander kind. Nog steeds bijzonder, nog steeds een eigen willetje, maar weg is de grote opstandigheid, weg is het standaard onbegrip.
Voor de controle vroeg de arts hoe het ging. Zelf vonden we hem af en toe weer wat meer dovig, we waren zelfs een beetje bang dat de boel weer dicht zat. Volgens hem had Muppet ons straal voor het zootje. “Hij hoort waarschijnlijk beter dan u en ik. Ene oor een tien, andere een acht”. Het gaat dus super!
Het enige nadeel vind ik de oordopjes voor het zwemmen. Ook al zijn de meningen hier over verdeeld, wij gebruiken ze wel. Het is ook niet heel erg hoor, maar je moet er even om denken. Dat vind ik altijd een dingetje. Je moet er toch rekening mee houden, dat je ze niet snel, snel ik kan doen en zwemles is al zo haasten bij ons. Ook heb ik het idee dat hij er minder door hoort, ben dan meteen bang voor een achterstand met zwemles, of voor gevaarlijke situaties in het zwembad doordat hij waarschuwingen niet hoort. Gelukkig is die angst tot nu toe ongegrond.
Waar ik onwijs blij mee ben is dat hij er, voor zover ik weet niet mee geplaagd wordt of er zelf veel last van heeft. Hij vind ze af en toe irriteren, maar weet ook wat hij daar aan kan doen. Al met al, ben ik tevreden over het verloop. We zullen zien wat de toekomst brengt.
Voor nu, slaapt hij rustiger, staat hij meer in het leven, omdat hij er meer van meekrijgt en kunnen we het weer super goed met elkaar vinden. Op het gebruikelijke leed dat opvoeden heet na natuurlijk. Er verdwijnt nog steeds wel bloed onder nagels én nu hij het woord nee beter hoort, zet dat zijn wereld af en toe weer zo op zijn kop, dat een kleuterdriftbui nog steeds niet uitgesloten is….
Onze Muppet is mooi weer terug, nu de amandelen weg zijn!
Wat fijn zeg!