Het leed dat neusamandelen heet

Wat heb ik me een slechte moeder gevoeld en dat in alle hevigheid met terugwerkende kracht.

Om bij het begin te beginnen, Muppet was bij vlagen zo opstandig, verdrietig, puberaal, bij vlagen onuitstaanbaar, hij luisterde totaal niet, was boos, heel boos en niet te sturen. Alles moest bij wijze van spreken vijftien keer worden gezegd voor we tot hem door konden dringen en het liep niet lekker…….

We bleven van alles proberen, allerlei opvoedtechnieken haalden we uit de kast. Belonen voor positief gedrag, liefhebben, benoemen, vasthouden (knuffelen), straffen, time-out, negeren, troosten, praten, soms hadden we het gevoel dat we nergens kwamen. Andere momenten was er niets aan de hand en was hij ineens zijn heerlijk lieve oude zelf….

Oorpijn

Het enige waar hij wel af en toe over klaagde was oorpijn. Ik vermoedde dat het meer een hoofdpijn was die doortrok naar alle kanten. Hij was steeds wat verkouden en van een hoofd vol met snot kun je best hoofdpijn hebben. Over oorpijn had ik van het consultatiebureau geleerd dat je zeker weet dat het oorpijn is als  je aan het oor van een kind met oorpijn absoluut niet mag komen. Kom je er wel aan, dan gilt het kind van pijn. Muppet zijn oor konden we prima aanzitten en hijzelf ook. Vandaar de logische hoofdpijn-verklaring.

Totdat……….mijn schoonmoeder klaagde over doofheid en behalve mijn schoonmoeder, ook mijn tante. Allebei na een enorme verkoudheid en dat was waar Thomas dus ook al een tijdje mee rondliep. Mijn tante gaf aan dat zij ook prima aan haar oor kon komen, dit doordat de ontsteking meer naar binnen zat. Mijn schoonmoeder had haar doofheid gekregen door vocht achter haar trommelvlies, wat volgens de dokter vanzelf weg moest gaan.

Wat als….

Wat als Muppet echt pas de vijftiende keer hoorde wat we tegen hem zeiden. Wat als hij dovig was en daardoor geïrriteerd en moe, wat zal dat een energie hebben gekost, beter worden en de wereld proberen te horen, terwijl je oren niet meewerken. Misschien daardoor op school heel veel missen met alle gevolgen van dien.  Wat als we steeds boos op hem waren geweest, terwijl hij er echt niets aan kon doen ♥. Mijn hart is nog nooit zo verdrietig geweest. Ik wilde hem alleen maar vasthouden en vertellen dat we hem gingen helpen en wilde hem nooit meer loslaten. Natuurlijk hebben we zo snel mogelijk een afspraak gemaakt bij de huisarts. Het klopte. Vocht achter zijn trommelvliezen en verder waarschijnlijk vergrote neusamandelen.

KNO-arts

Maandag zijn we bij de KNO-arts geweest en alles viel op zijn plek. Zijn neusamandelen zijn inderdaad vergroot en vocht achter beide trommelvliezen. Muppet mist 30% van zijn gehoor momenteel. Ik kan me niet voorstellen hoe ontzettend lastig en vervelend dat is en word nog steeds verdrietig als ik er aan denk hoe lang dit misschien al zo is.  Gelukkig is het op te lossen en gelukkig is het tijdelijk. Wij gaan volgende week een rondje ziekenhuis, onder anderen via de anesthesist en daarna gaan die vervelende amandelen er uit. Ook krijgt hij buisjes, tegen het vocht, waarmee je tegenwoordig met de juiste maatregelen prima kunt zwemmen (zwemles komt er aan dit jaar!).

Moederhart

Ondanks dat dit verhaal niet om mij gaat, ga ik nu proberen het een plekje te geven dat ik niet eerder iets voor hem heb kunnen doen en hoop ik dat dit verhaal anderen kan helpen. Alleen al door te weten dat je best oorpijn kunt hebben, zonder dat ze aan de buitenkant pijn doen, ook al leer je anders. Vertrouw op je moedergevoel, ga soms liever te vroeg naar een arts dan (te) laat.

Wij gaan ons voorbereiden op zijn eerste operatie, iets met loslaten en er op vertrouwen dat het goed komt, maar daarover volgt nog een ander blog…..

♥MJ

Reacties

reacties