Vanmorgen werd ik heerlijk wakker van mijn man, rommelend in de douche. Niet omdat hij veel lawaai maakte hoor, dan waren mijn hormonen in opstand gekomen en was het niet zo’n fijne ochtend geweest immers. Normaal gesproken maakt hij me wakker wanneer hij weggaat. Dus zo uit mezelf langzaam wakker worden vind ik echt een strikje.
Gelukkig kan ik wat later, dan wanneer hij de deur uit gaat, op. Ik blijf dus meestal nog even liggen met het licht uit. Nu ik zwanger ben gaan mijn handen op dat soort ontspannen momenten vaak naar mijn buik. Opeens voelde ik dat mijn buik aan één kant iets harder was. Precies daar legde ik mijn hand iets harder op mijn buik. Heel even gebeurde er niets. Toch kon ik me niet voorstellen dat het daar bij bleef! Ik voelde ons mannetje zo ontzettend liggen, ik bleef zo heerlijk dommelen en wachtte af.
Het eerste schopje aan de buitenkant
En daar was hij, zomaar ineens, het eerste schopje aan de buitenkant! Het aaien, kriebelen en gevoel van ploppende belletjes was aan de binnenkant al een paar dagen over gegaan in echt ploppende schopjes en duwtjes. Heel klein, heel zacht, maar hij wordt natuurlijk steeds sterker en daardoor was het toch erg voelbaar!
En nu was daar het eerste schopje aan de buitenkant, een mijlpaal, en een klein traantje. Het is wel dubbel, eerst was de zwangerschap en baby helemaal alleen van mij (lekker egoïstisch) en nu kan ik het iets meer delen met René en de kinderen. Heel fijn en zo wordt het weer een beetje concreter voor de kinderen en René, maar wel iets minder just the two of us… Toch kan ik niet wachten om de reactie van de kindjes te zien wanneer ze het voor het eerst voelen. Elynn kent het nog helemaal niet en Thomas is het alweer wat vergeten denk ik. Zo bijzonder lijkt het me!
Twintig weken echo
Nog een mijlpaal, gisteren was ik precies twintig weken zwanger. Op de helft! Bizar en onwerkelijk! Het ene moment voelt het nog als een prille zwangerschap, het andere moment voelt het ontzettend onwerkelijk en nu zijn we zo ineens weken verder. Ik schrik soms nog van mijn buik en moet dan echt beseffen dat het komt omdat er een babietje in woont.
En dan morgen de twintig weken echo. Spannend. Bij de nekplooimeting heeft ze al heel veel bekeken (naast de nekplooi) en ik houd me voor dat als er iets zou zijn ze dat dan wel al gezien had. Daarnaast heeft onze verloskundige (halleluja) een eigen echo apparaat en krijgen we elk bezoek een echo <3 en ook dan lopen ze één en ander bij langs.
Toch vind ik het spannend en eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik blij zal zijn als het achter de rug is en alles er goed uitziet. Natuurlijk houd ik jullie op de hoogte van ons bezoek en hoop ik een mooie echofoto te kunnen laten zien!
♥MJ
Afbeelding man en vrouw via Shutterstock
Wat een heerlijk gevoel moet dat zijn! Hier voel ik hem soms wel, maar nog lang niet aan de buitenkant hoor. Komt denk ik ook door al mn vetjes haha. En wat fijn dat je vk een eigen echo apparaat heeft. Had ik ook wel gewild, telkens weer een echo! Succes morgen!
Nicole onlangs geplaatst…Zwanger? Wat zonde, je bent net zoveel afgevallen!