Ons derde kindje is nog niet eens geboren en ik ben nu al bang dat ik hem opzadel met het derde kind syndroom. Ik heb bijvoorbeeld nog geen buikfoto gemaakt en ben al twintig weken zwanger. We zijn nog niet eens echt begonnen met de babyuitzet en we shoppen best heel erg veel tweedehands. Ik houd geen dagboekje bij over de eerste schopjes. het enige dat ik wel doe is wekelijks mijn zwangerschap checken.
Met de app van Zwanger & Zo zie ik elke week wat er veranderd aan de baby en aan mijn lijf. Ook van de verloskundige krijg ik elke week een app in de mail. Dat is het wel. En ik schaam me er een beetje voor. Ik voel me er nu al schuldig over. Ik heb er over nagedacht hoe het komt. Het is namelijk geen kwestie van niet willen, maar meer van iets heel praktisch. De tijd. En als dat nu al een excuus is om het derde kindje ’te kort’ te doen, dan word ik een beetje verdrietig. Want ook voor nummer drie wil ik de beste mama van de wereld zijn. Ik wil ook dat hem niets te kort komt.
Ledematen te kort
Nu af en toe met twee heb ik al het gevoel dat ik ledematen te kort kom. Terwijl ik Elynn met haar schoenen help, moet ik eigenlijk brood smeren ’s ochtends. Als ik brood aan het smeren ben, wil Thomas natuurlijk nét van alles laten zien en vind ik het zo vervelend om ‘nee’ te moeten zeggen. Hoe moet dat dan met de kleine als dat ook net het tijdstip is voor de fles. Ik schreef al eerder ik ben niet een ‘hoe-doet-ze-het-allemaal-toch’ moeder. Soms weet ik even niet hoe ik het allemaal moet doen. En dat vind ik soms wel lastig toegeven. Het lijkt sommige anderen allemaal zo makkelijk af te gaan en die hebben er soms nog vier ook, werken niet maar 24 uur en hebben een bedrijf groter dan het mijne. De moeders waarvan ik me wel af vraag: ‘Hoe doet ze het allemaal’.
Het derde kind syndroom
Wat als dit kindje het gevoel krijgt steeds het ondergeschoven kindje te zijn. En echt het derde kind syndroom ontwikkeld? Achteraf betrap ik mezelf er op dat ik Elynn best vaak even in de box legde, wanneer Thomas om hulp of aandacht vroeg. Ik heb niet het idee dat ze er iets aan over gehouden heeft, maar wie weet wat je kinderen later nog tegen je gebruiken. Het maakt me soms onzeker en als mens, maar helemaal als moeder, wil ik dat niet zijn. Maar wat je aandacht geeft groeit en straks krijgt de derde niet genoeg. Tuurlijk de andere twee zijn naar school, dat zou moeten schelen, maar op maandag en dinsdag run ik Mar-JoYa grotendeels. De rest gaat op de zondag en in de avonduren. Het wordt plannen, plannen en nog eens plannen. Of moet ik juist een beetje loslaten. Mama’s van drie, hoe doen jullie dat? Mijn gezin staat op één, maar goed voor ze zorgen betekent ook schone was, schone snoeten en schone vloer.
Fotoalbums en het aantal foto’s
Het is al terug te zien in de fotoalbums en het aantal foto’s. Het is weer een beetje rechtgetrokken toen Thomas naar school was en Elynn nog thuis. Toch zijn er volgens mijn meer babyfoto’s van Thomas dan van Elynn en met fotoboeken loop ik helemaal achter! Thomas heeft er welgeteld twee van zijn eerste jaar of zo. Voor Elynn is er nog niet één. Ze hebben alleen eentje van hun samen nog. Nummer drie, die krijgt niets mee van zijn babytijd ben ik bang.
De kinderkamers
Dan de verhuizing, met de andere kinderen hadden we de babykamer ruim op tijd klaar. Nu moeten we eerst allemaal verhuizen. Ook dat nog… Wij liggen inmiddels op zolder, maar dat is nog niet helemaal klaar. De rest is nog zoals het was en moet dus nog. Voor Thomas moeten we nog een nieuw bed én een bureau. De muur moet nog én de gordijnen moeten nog verhuisd worden. Op zijn oude kamer, waar Elynn naar toe gaat, moet het behang er nog allemaal uit, moet er nog nieuwe in én moeten er nog gordijnen worden aangeschaft.
Gelukkig heb ik nog twintig weken om er over na te denken. Ga ik nu maar meteen de buikfoto, de foto’s met mijlpaalkaartjes die nog wel van toepassing zijn én het schrijven van de baby-uitzet-wishlist op mijn to-do list zetten voor dit weekend! Misschien dat ik dan het derde kind syndroom enigszins beperk. Ook ga ik proberen te accepteren dat sommige dingen zijn zoals ze zijn en lopen zoals ze lopen. Alles komt uiteindelijk altijd weer goed!
♥MJ
Afbeelding drie kinderen via Shutterstock
Ik had bij de 2e er al last van, het is niet minder bijzonder, maar niet meer voor het eerst. Dat maakt dat ik meer ontspannen met de meeste situaties omga. Nu bij de 3e is het nog een tikje erger. De babykamer is echt net af en ik ben 37 weken. Bij de 1e had ik voor de 20 weken alles al op orde. In beide situaties komt het echt wel goed. Wel vind ik het jammer dat ik minder albums enzo heb gemaakt. Wat is dat toch met die albums? Haha.
En alles samen doen in de ochtend scheelt een hoop hier in huis wat betreft de stresslevel. Hij smeert de bammetjes en legt tassen klaar en ik zorg dat de kinderen aangekleed worden. Het moet natuurlijk ook maar net uitkomen met werktijden enzo.
Mary-Lou onlangs geplaatst…De leukste kostuums voor carnaval. Met en zonder knipoog. Alaaf!