Het schrijven van dit blog heeft een stuk langer geduurd dan de bedoeling was. Reden hiervan is dat het enthousiasme een beetje verdwenen was. Dit had alles te maken met mijn verwachting, in het verleden behaalde resultaten en roodpigment. Al mijn hoop was daarna gevestigd op zilvershampoo. En dat ging niet zoals verwacht. Grijs would have been nice is natuurlijk de titel met een reden.
Daarnaast was het ook druk met het minder druk hebben. De feestdagen waren voor mijn gezin en in de voorbereidingen er naar toe ging ook veel tijd verloren. We gingen een midweekje weg en ik wilde niet zoveel op computer of mobiel. Dus het bloggen lag ook een beetje stil. Het was dus door mijn gevoel en zoals het in de praktijk ging. Ik had het graag eerder willen schrijven. Maar ik zal bij het begin beginnen. Het was al weer een tijdje geleden dat ik naar de kapper was geweest. René gaat inmiddels ook naar Salon 51 en Sandra heeft het zowaar voor elkaar gekregen dat hij een heel ander langer model heeft. Daar ben ik nog steeds zo blij mee. Het staat hem zo goed. Wil je dat je man eindelijk een keer een beetje een trendy mannemodel krijgt en eens iets echt anders wat bij hem past, stuur hem dan zeker voor een afspraak naar Salon Fifty One, de beste kapper in Veendam.
Tijd voor nieuw haar
Tijdens zijn laatste afspraak, kregen René en Sandra het ook over mijn haar. Of ik grijs haar zou durven. Na alles wat we al gedaan hebben, zou grijs het minst eng zijn. Het leuke is dat ik die kleur al een hele tijd wil. Ook kregen ze het over wat René er van zou vinden. Die vindt dat alles mij staat en zal me eigenlijk altijd mooi vinden. Alhoewel, over een kort pittig kroketjes coupe, zal hij minder enthousiast zijn denk ik. Grijs zou hij prima vinden in ieder geval. Ook mocht het wel weer korter. Mijn haar groeit nogal snel, dus er was aanzienlijk wat bij gekomen sinds de laatste keer. Dus met het idee van een korter stoer grijs kapsel ging ik naar Sandra. Omdat ik weet hoeveel rood pigment ik heb, was ik benieuwd of het zou lukken.
Granny grey
Tijdens de afspraak bleek dat Sandra en ik niet helemaal op één lijn zaten qua grijs. Handig dat we daar voor die tijd achter kwamen. Ik ging voor donkergrijs, zij voor lichtgrijs. Omdat ik haar 100% vertrouw en rekening houdend met de manier waarop ze altijd mijn haar verft, ging ik met haar mee en gingen we voor lichtgrijs. Uiteraard moesten we de lengte nog afstemmen voor ze echt aan de slag kon. In mijn hart wil ik het altijd best een stuk korter. De twijfel omdat ik altijd bang ben dat het te kort wordt en ik spijt krijg, maakt me voorzichtig. Helemaal kort, moet ik in ieder geval sowieso niet meer doen. En toen ging ze aan de slag.
Het project begint
Het knippen was snel gebeurd, dus ik had niet veel tijd om er over na te denken of ik het echt oké vond. Het werd helemaal goed! Korter, maar niet pittig. Het voelde achter alleen nog best lang. Boy, was I wrong! Er was een flink stuk af! Ik ben er zo blij mee. Nu een aantal weken later, denk ik alleen dat het misschien toch wel een tikje korter had gemogen. Dat zegt gelukkig meer over hoe snel mijn haar groeit, als over het knippen door Sandra.
De (overigens prachtige) paarse kleur van de uitgelichte afbeelding is de ontkleuring. Die moest een uurtje in werken, dus ik ging bij de tafel lekker zitten werken. Wat ik zo knap vind van Sandra (en volgens mij heb ik dat al vaker gezegd) is dat ze zo ontzettend goed weet wat ze doet.
Ze houdt met het verven van mijn haar, rekening met het feit dat ik geen trouwe bezoeker ben. Terwijl ze bezig is, legt ze aan haar collega uit hoe ze mijn verf voor moet bereiden. Ik hoor haar een recept doorgeven in milliliters, wel doordacht en overwogen. Een beetje groen, een tikje blauw en een snufje roze. Zij weet precies wat daar de uitkomst van zal zijn! Het eindresultaat rechts op deze foto is mét extra gekleurde banen met KMS, daarover meer in een ander blog, want dát is leuk en handig!!
Waarom heet dit blog dan toch ‘Grijs would have been nice’? En waarom duurde het zo lang voor dit blog online stond?Omdat het, waarschijnlijk door mijn belachelijke hoeveelheid rood, maar heel even zo ontzettend mooi grijs was als in dit filmpje, het resultaat zonder de extra (tijdelijke) kleuring:
Grijs would have been nice
Die zaterdag kwam ik, ondanks dat het van mij altijd grijzer had gemogen, dolgelukkig thuis. Maar dat was van korte duur. Eén keer wassen en het was blondig. Vandaar dat ik eerst heb afgestemd of daar iets aan te doen was. Snel heb ik die week er na bij Sandra zilvershampoo gehaald en ben daar mee aan de slag gegaan. Elke dag waste ik het twee keer met de zilvershampoo. Daar werd het een stuk beter van, maar het bleef blond met teveel oranje in de punten. Ik moest er over nadenken wat ik daar van vond.
Vandaar dat dit blog niet eerder verscheen. Het voelt steeds beter en ik begin er aan te wennen. Op foto’s en in de spiegel kijk ik niet meer met een dubbel gevoel naar mijn spiegelbeeld. Daardoor lukte het me gelukkig vandaag dit blog te schrijven. Alleen ik merk dat ik blijf uitleggen dat het grijs had moeten zijn en steeds wil vertellen waarom dat niet gelukt is. Relativeren en uitleggen lukt me, het mooi vinden gaat goed, maar het blijft een beetje knagen.
Iedereen reageert gelukkig positief en vindt het heel leuk, wat voor mij belangrijker is dan zou moeten, maar wel fijn is. En ik, ik hoop dat het volgende keer lukt. Misschien een tikje donkerder en wel echt grijs…
