Woensdag had ik een agressie en emotietraining van React agressietraining. Een training die ik ook aan kan raden voor jouw bedrijf! Het is uiteraard een op maat gemaakte training, maar dat maakt het ook zo bijzonder. Er werd gewerkt met acteurs, maar niet perse met het aloude traditionele rollenspel.
Gisteren bleek dat de opgedane kennis niet alleen van toepassing is op het werk. GGG bij emotie en agressie is een handige manier voor elk contact met mensen bij emotie en agressie. Af en toe verzand ze wat in haar boosheid en blijft dan weerwoord willen geven. Ook zet ze het dan op een krijsen en schreeuwen. Soms in mijn ogen begrijpelijk en terecht, volgens de wonderbaarlijke regels van een kleuter weliswaar. Op andere momenten niet te stoppen, maar werkelijk onbegrijpelijk.
Grenzen stellen
Het is makkelijker gezegd dan gedaan om dan grenzen te stellen. Je weet dat zij het nodig hebben. Ze vragen er zelfs om met dit gedrag. Het lukt alleen niet altijd. Jouw dag, jouw gesteldheid komt ook altijd om de hoek kijken. Met name met Pollewop is het soms zo lastig. Temperament, grote eigen wil, een flinke set stembanden en een weerwoord van heb ik jou daar (helemaal voor een kind van vier). Consequent zijn vind ik ook een dingetje. Ik leef zelf in een grijze wereld, waarin ik voel vanuit mijn tenen. Kinderen hebben eigenlijk juist een duidelijke zwart-witte wereld nodig. Toch wil ik ze ook tegelijkertijd leren dat het leven niet zwart-wit is. Het heeft ook te maken met tolerantie en mensen laten zijn wie ze zijn en in hun waarde laten. Dat geldt toch ook voor je kinderen. Het is soms echt een dillema op dinsdag, dat opvoeden. En daarbij heb je nog even tijd om na te denken over je keuze, kinderen geven je die niet.
GGG bij emotie en agressie
Oftewel de drie G’s. Gedrag, gevoel en grens. Niets meer en niets minder. Vandaag testte ik het dus met Pollewop. Ik benoemde haar gedrag, vertelde wat het met me deed en zei haar te stoppen. Dit deed ik vrij snel, om eigenlijk alle kans om te verzanden weg te nemen. Het is kort, krachtig en simpel. Bij de agressieve man bij de training vond ik het moeilijk, bij het meisje van vier ging het al iets natuurlijker. Met een tikje gekunsteldheid, maar dat mocht.
Gedrag; Elynn je krijst en schreeuwt
Gevoel; Ik word daar boos van
Grens; Ik wil dat je daar nu mee stopt
Geen ‘want anders’. Gewoon dat. Ik zag haar even nadenken over mijn woorden. En snel daarna zei ze: ‘Sorry, mama’. Daarna bleef het lange tijd rustig en goed. Tot ze iets niet mocht. Het leek weer mis te gaan. Ik herhaalde wat ik gezegd had en voegde toe:
‘Wanneer je niet stopt, ga je op de trap. Wanneer je stopt dan mag je in de kamer blijven. Jij mag kiezen’. Ze koos verstandig. Tot later op de dag, toen kregen emotie en vermoeidheid wel de overhand. Tegen vermoeidheid helpt maar één ding; lekker slapen. Je raad al waar ze toen belandde dus <3
Het sluit ook aan trouwens bij wat ze op school leren. Het drie keer ‘Stop houd op’ zeggen en anders een volwassene halen. Precies datgene waar ze ook zelf hun grenzen mee leren stellen. Die aansluiting maakt het ook duidelijk dat de regels er voor iedereen zijn, en voor iedereen hetzelfde zijn en dus wel zwart-wit ♥
Afbeelding boos meisje via Shutterstock
