Vandaag wil ik even bijkletsen. Want hoe anders dan dit weekend, was het vorige week. Heel even was het normaal. Heerlijk zaten we te eten in Grand Café Restaurant t’ Plein. Fantastisch genietend van onze jongste en het eten. Italië was, een tikje naïef, ver van mijn bed, de Franse uiensoep zat in het kommetje van mijn man. De oudsten waren her en der logeren en hadden het heerlijk. Zondag werden ze terug gebracht en hadden we gezellig visite. En nu zijn er mensen die in plaats van een soepje, liever een stukje WC-papier eten.
Ik lach om alle grappen, ik ben van de sarcastische humor en de flauwe of zwarte ondertoon. Dat betekent niet dat ik me niet tegelijkertijd afvraag of ik de kindjes niet thuis moet houden volgende week (als onze regering na het spoeddebat vandaag niet anders beslist). Of dat ik me niet afvraag of ik hooikoorts of griep heb, of misschien toch…”Nee, joh”, zegt manlief. Want dan had ik nu wel zus of nu wel zo. Geef mij maar weer een week geleden. Italië was ver van mijn bed en een Frans uiensoepje zat in de kom van mijn lief. Ook waren de weken ervoor weer een beetje normaal.
Iedereen ging weer naar school en aan het werk, ik kon wennen aan het gedeeltelijk werkloos zijn. Een ritme inbouwen en werken. Als het in de wereld en hier in huis weer echt normaal wordt, ga ik in mijn eentje op de fiets naar het centrum. Ga ik shoppen voor mezelf en een hightea doen. Oh, nee, maak daar maar een high-wine van.
• Mar-JoYa •
Op mijn blog gingen ondanks de situatie in het land de blogs gewoon door. Niet omdat ik ze ingepland had en was vergeten ze er uit te halen. Omdat, ondanks alles, het leven gewoon doorgaat.
Hier in huis en dus ook op mijn blog. De opdrachten bleven komen, leuke persberichten werden ontvangen en ondanks het niet fit zijn, kon ik prima schrijven. Dat kan overal, ook ziek op bed. Foto’s maken en reviewen lukt even niet, echt concentreren op cursussen ook niet. Die schuif ik dus even voor me uit. Achter de schermen is er ook nog genoeg te doen. Mochten door de huidige situatie de opdrachten minder worden, is er tijd om dat op te pakken! We blijven positief. Verder ben ik voor mezelf en de kinderen een struisvogel. Het nieuws buitensluiten om mezelf en hen wat te beschermen, zoiets.
CORONA
Om me heen zie ik hoe bloggers die altijd over één onderwerp schrijven, allemaal blogs over het virus gaan schrijven. Een van de redenen dat alles gewoon bleef gaan op mijn blog, is dat ik besloten heb geen Corona blogger te worden. Qua bezoekersaantallen en Google was dat wel handig geweest. Ik blijf bloggen zoals ik altijd deed.
Ik wil het wat het virus betreft bij de officiële covid_19 bronnen en experts houden. Mijn blog is persoonlijk en dat blijft zo. Op dit moment verandert er voor mij persoonlijk niets wezenlijks door het virus. De blogs die ik al geschreven heb of nog zal schrijven zijn ook zonder pandemie interessant.
Ook al zit ik in verband met milde verkoudheidsklachten sinds de nieuwe maatregelen zoveel mogelijk thuis. Ondanks dat ik vermoed dat het hooikoorts is, toch maar aan sociale onthouding gedaan. Of hadden jullie juist wel graag dit soort blogs gelezen op Mar-JoYa?
Sluiten van de scholen
Hoe anders dan anders bij een vakantie, zie ik er niet zo tegenop als de scholen gesloten worden. Daarom heb ik ook niet de behoefte gevoeld om als een gek daar blogs over te schrijven. In alle eerlijkheid; de energie ontbrak én er staan genoeg leuke dingen op mijn blog om nu al lezers te helpen. Mijn eigen standpunt in het sluiten van de scholen: doe ze maar dicht. Rust en duidelijkheid voor iedereen.
Mijn plan voor de komende weken, als het echt zo is? Ik word maar een combinatie van juf en moeder. Er zal gewerkt moeten worden ook, door hen en door mezelf. Anders dan in vakantie, wil ik wel een dagritme aanbrengen.
Een tijd terug had ik bij de Action al nieuwe verf en viltstiften gehaald. De printer spuugt, zodra de kogel door de kerk is, een aantal werkbladen uit. Internet staat er vol mee. Gymles wordt buitenspelen, achter het huis uiteraard. Mijn dochter had het briljante idee om yogalessen te volgen via internet.
Mijn sieraden-maak-spullen uit een ver verleden worden van zolder gehaald. Ik heb haaknaalden en ze willen al heel lang leren haken, TEHATEX is afgevinkt. Zaterdag zijn we nog snel naar de bieb gegaan, boeken hamsteren. Met de boeken zijn vast begrijpend lezen opdrachten te maken. Tafels oefenen voor het automatiseren. Wij vermaken ons ook educatief wel. Daarbij werken ze al online thuis voor school, dat pakken we straks wat meer en vaker op.
Dagritme
Ritme: de ochtenden na het ontbijt werken we aan tafel. Daar zitten we dan toch al. Bordjes opruimen, spullen pakken. Wie wil wat doen en wat heb je er voor nodig. Ze hebben zelf wel iets in te brengen. Vrijheid in gebondenheid. Eén van de Dalton principes. Het mag wél een beetje leuk zijn, want wie heeft dit ooit zo meegemaakt? Lezen zijn ze allebei gek op, boeken kun je meer mee dan alleen lezen, ook voor de peuter. Daar gaan we dankbaar gebruik van maken.
Meer schermtijd deze periode vind ik geen probleem. Er zijn genoeg educatieve mogelijkheden. Op die manier kom ik ook aan werken toe. Vanaf twee uur zijn ze, net als anders vrij. Of het zo uitpakt weet ik niet. Maar van plannen is nog niemand minder geworden. En ach, hun kamers zijn ook nog steeds ontploft, de cursus “leren weggooien en opruimen” zal daarom bij sluiting van de scholen, maandag beginnen. René werkt ook thuis, maar het lijkt me verstandig voor iedereen, dat hij in een aparte ruimte gaat zitten. ’s Avonds hebben wij dan wel tijd voor elkaar.
Hamsteren
Nederland kan niet meer voor zichzelf beslissen. De meeste mensen hebben hun gezonde verstand verloren. Niemand hamstert en toch zijn de schappen zijn. “Gewoon iets extra’s”. Ik merkte het bij mezelf hoor. Hoorde en zag om me heen en besloot toen ook maar. Ook ik heb daarom wat extra blikjes en houdbare artikelen in huis. Vijf monden te voeden.
Hoe heeft het zover kunnen komen,
ik was van plan me nooit te laten gaan.
Toch ben ik stiekem meegenomen,
in de maalstroom van de tijd – Diggy Dex
Maar wat Annie met 1000 rollen WC-papier moet? En echt ik zie iedereen verbaast reageren en toch zijn overal de toiletrollen op. HOE DAN? Als echte Nederlanders schuiven we de verantwoordelijkheid weer van ons af. De supermarkt, jongens! Hadden ze maar een maximum aantal artikelen op moeten leggen. “Eigen verantwoordelijkheid eerst”, denk ik dan. Samen is al heel lang heel ver weg. Gelukkig zie ik ook hartverwarmende oproepen op internet verschijnen, waardoor ik nog een beetje het vertrouwen in de mensheid houd.
❥ Dan blijkt ook maar weer, zoals Diggi Dex zo mooi zegt: dat er altijd nog meer goed is dan het slecht. En daar blijf ik op vertrouwen! Alles komt altijd weer goed en dit ook. Maar denk een beetje om elkaar, niet alleen aan jezelf!
