Wat een heerlijke dag in Julianatoren, wat een feestje in het Doe Museum! En dat allemaal dankzij mijn blog. Het harde werken en de leuk contacten leveren steeds meer leuke dingen op en ik geniet er ontzettend van en het maakt me trots. Geen valse bescheidenheid, passende trots. Ik maakte van mijn hobby’s mijn werk en ben er nog elke dag blij en leer steeds meer.
Natuurlijk begin ik ook deze week het overzicht weer bij het begin: maandag oftewel de eerste echte vakantiedag die ik met de kinderen beleefde. Eén ding stond vast, of eigenlijk twee, er moest een cake gebakken worden én we zouden een spelletje doen.Uiteraard was het echte plan om een ontspannen dag te hebben! Genieten van het gevoel dat ‘niks moet, alles mag’ en niet op tijd staan.
Inhoudsopgave
Eerste vakantieweek, doe museum en fotoalbum: Relax, take it easy
Toch begonnen we meteen ’s morgens, nog voor het ontbijt met een spelletje. Wat ook net zo snel weer voor bij was. Op de to do list: Thomas leren verliezen (en Elynn ook, maar zoals ze zelf zegt: die is nog maar drie).
Na het ontbijt is Thomas lekker zelf gaan spelen en zijn Elynn en ik de keuken in gedoken. Of eigenlijk: de achtertafel op. Ik vind het makkelijker qua ruimte en de kinderen vinden het elke keer zo bijzonder. Behalve cake had ik ook een pakje voor boterkoek meegenomen. Heerlijk, maar volgende keer gebruik ik toch weer mijn eigen recept.
Doe museum Veendam
Op uitnodiging van Mamaliefde mochten we dinsdag het Doe Museum in Veendam testen. Mijn verslag staat online op haar blog. Het blog van mijn zus & gastblogger lees je morgen. Een strikje was het zeker. Veel te beleven en ontzettend blije bekkies! Genieten vanuit mijn tenen. Het afscheid nemen van de paardjes was niet leuk en dat snap ik, maar wat ben ik trots op die drie boefjes. Het bijkletsen met mam en zus was ook lekker, dus zoiets moeten we vaker doen. Nu ze ouder worden merk ik wel dat je steeds meer ‘wachtende ouder’ wordt, daar moet ik nog een beetje aan wennen, maar wel leuk om hun zelfstandigheid te zien.
Fotoalbum
Heel af en toe maken we het ‘voor het slapen gaan-ritueel’ nog even een tikje leuker, woensdag was het voor Elynn zover. Overdag keek ik met een brok in mijn keel met Thomas het fotoalbum door wat mijn schoonvader van onze trouwdag maakte.
Behalve de beroepsfotograaf, heeft mijn schoonvader ook veel foto’s gemaakt en hij had deze voor ons in een album gedaan. Het album lag bij hen thuis, maar kwam plotseling vandaag deze kant op. Het was emotioneel op meerdere manieren. Er missen al een aantal mensen en dat doet nogal veel pijn. Het was wel heel bijzonder om met Thomas zo de dag nog eens te beleven en helemaal omdat we de week negentien jaar samen zijn. Negentien jaar! Ook was het heel fijn om mijn opa’s, oma en overgrootoma te zien & om Thomas over ze te vertellen.
Ook bij de linker foto moest ik een brok wegslikken. Wát was dát een bijzonder moment, ik heb er wel eens eerder over geschreven, maar wij hadden een vrij traditionele trouwdag en aan het eind van de avond stond iedereen om ons heen. De band speelde; ‘you never walk alone’, iedereen om ons heen zong mee en wij stonden omringd in het midden.
Toch ging alles langs me heen en voelde het alsof we met z’n tweetjes intens in elkaar opgingen en daar op dat moment volledig besloten, dat het altijd zo zou zijn. Heel bijzonder. De koppies van Rene op de andere twee foto’s spreken ook boekdelen trouwens…..
Verrassing
’s Avonds mocht Elynn eerst ‘een verrassing voor me maken’. Normaal gesproken help ik haar & poets ik haar tanden eerst goed en dan mag ze zelf. Bij een verrassing mag ik niet in de douche en doet ze alles zelf. Vol trots komt ze dan als ze klaar is naar me toe, moet ik haar handjes en toet ruiken. Als bewijs dat ze alles heeft gedaan.
Natuurlijk snuffel ik dan helemaal alles in het rond. Heerlijkheid! Trots klein meisje. Normaal gaan we dan dus naar haar kamer. Af en toe gaan we naar het grote bed. Daar gaan we dan voorlezen, knuffelen en liedjes zingen, nemen we nog uitgebreider tijd voor een momentje Q-time en dan gaan ze in hun eigen bed.
Vakantie
Op zich vind ik het altijd een rotmoment om weg te gaan naar mijn werk, niet om mijn werk, maar om wat ik achterlaat. Toch was het vrijdag een strikje, René was vrij en toen ik naar beneden ging lag Elynn al heerlijk bij hem. Dat ziet er dan zo lief en vertederend uit, beetje knuffelen, beetje keuvelen. Dan wil ik ze ook even laten, dus met dat beeld ga ik toch fijner weg. Toen ik me beneden aan het opmaken was, hoorde ik twee kakkies wat over de vloer trippelen en een heel zachtjes ‘Mamaaaaa’ van boven aan de trap. Met een dikke knuffel en dikke kus kon ik ook nog even ’tot vanmiddag’ tegen Thomas zeggen. Op naar mijn laatste dag voor de vakantie!!!!
Zaterdag hadden we weer een leuk uitje, we mochten naar de AFAS Sprookjesdagen in Julianatoren en ik zou zeker mijn blog in de gaten houden, want ik mag vier entreekaartjes voor het pretpark weggeven! Het was een combinatie van een moeizame dag (warm, gedoe over waar wel in en waar niet in en wie met wie & een meisje wat alleen maar wil doen wat zij wil inclusief de nodige divabuien) en een heerlijke dag met veel strikjes. Samen met mijn stoere mannetje ging ik in de achtbaan (normaal wil hij liever met papa, dus dat was wel een bijzonder moment).
(Thuis)werken
Zoals eigenlijk altijd werd zondag, een echte rustdag, daar is de dag ook voor gemaakt immers! Dankzij de vermoeiende dag, lagen de kinderen lekker lang uit te slapen en sliep ik zelfs een uur langer dan normaal. Op zondag probeer ik altijd ’s morgens nog zo veel mogelijk te werken en in te plannen. Dat heb ik deze zondag het eerste uur lekker vanuit bed kunnen doen. Genieten dat thuiswerken.
Toen we van bed waren ben ik meteen verder gaan werken en heeft manlief de kinderen voor zijn rekening genomen. Verder hebben we er echt nog meer vakantie van genomen. Lekker in en aan het water bij mam en Men. Beetje zwemmen, beetje hangen, beetje wijn, beetje bootje varen, beetje gezelligheid en BBQ-en. Genieten ten top! Geheel spontaan kwamen mijn ook en tante binnenwippen en die lieten zich de kans op de BBQ ook niet ontnemen. De perfecte afsluiting van een perfecte week. De uitjes maakten deze week natuurlijk extra bijzonder en leuk, maar ook de kleine strikjes heb ik van genoten. Trouwens bij deze wil ik ook een aantal lieve collega’s bedanken voor hun fijne reacties op mijn oproepje.
Ik kon niet alle reacties verwerken, ik moet toch rekening houden met mijn lezers en mijn image ; – ) maar schattig aardig en vleiend was het wel. Dank jullie wel, you know who you are!
