Een jongen of een meisje

Een jongen of een meisje, een meisje of een jongen, wat heb ik jullie in spanning gehouden! Zoals ik op Facebook al schreef, het was ook best fijn om er met z’n viertjes van te genieten. Alhoewel één van beide niet kreeg wat hij of zij wilde. Elynn wilde bij voorkeur een zusje, want een broertje heeft ze al. Thomas redeneerde natuurlijk andersom.

Iets dat ik me heel goed voor kan stellen. Ik had natuurlijk zelf ook een hele kleine voorzichtige voorkeur voor het geslacht uitgesproken. Ik geniet nog af en toe van het filmpje waarin we het geslacht bekend maken aan de kinderen en geniet stiekem een beetje gemeen van de reactie van allebei evenveel, ook de niet blije, want jeetje, die was er hoor. Het is ook best een gek idee om het al zo vroeg te weten én om na het bezoek aan de verloskundige nog vrolijk boodschappen te moeten doen, de kinderen ophalen terwijl er een enveloppe wacht én ze ook eerst eten te geven en weg te brengen!

Alle drie hun eigen verhaal

Wat ik prachtig vind aan de manier waarop we achter het geslacht kwamen is dat ze alledrie hun eigen verhaal hebben (ben je er nog of ben je niet eens tot hier gekomen, maar meteen naar beneden gegaan?). Van de één was het geslacht onbekend, van de ander wisten we het pas bij de twintig weken echo én dit was dus een verrassing in een enveloppe. Heel bijzonder. De enveloppe was wel een heel bijzonder gevoel. Tot de enveloppe open ging, was alles nog mogelijk, eenmaal open, was de verrassing er af én was er geen weg meer terug.

Een jongen of een meisje

René was ziek thuis, dus toen de kinderen op school waren, ging ik met de enveloppe naar boven. Nog even niet duidelijk wie hem open zou maken. Uiteindelijk deed ik het. Op het hele grote witte A-4tje stond een heel klein woordje. Eén woordje, niets meer en niets minder en toen wisten we het!

Een jongen

‘Zoon’, dat is wat er op het briefje stond. Ons meisje in het midden. Een oudere broer en een jonger broertje, ik vind het zo aandoenlijk. Elynn was nog amused en dat is dan meteen het understatement van dit jaar. Ik begreep het ook wel. Ze hoopte en dan moet je dat even verwerken. Thomas sprong van de stoel en bleef springen met zijn armpjes in de lucht. Prachtig.

Zowel bij mijn ouders, als bij mijn schoonouders is Elynn het enige meisje en dat past wel bij haar. Gelukkig is ze nu gewend en is bij ons allemaal dit lieve kleine mannetje meer dan welkom. We zijn op de helft! Alleen nu moeten we een jongensnaam verzinnen, dát wordt nog wat! Waarom, dat lees je in een ander blog. 

♥MJ

Reacties

reacties