Zoals jullie waarschijnlijk weten is eind vorig jaar mijn vader overleden. Vooral Elynn heeft het daar aardig moeilijk mee. Wanneer voor mij als volwassen al zoveel factoren invloed hebben op mijn rouwverwerking, hoe moet dit dan zijn voor de rouwverwerking bij kinderen. Helemaal tijdens een lockdown. Gelukkig praten we er al heel open over. Ondersteuning bij het verlies van een dierbare is altijd welkom. Ik was dan ook blij dat een vriendin me tipte over de blogtour rond De Zware Rugzak door Sarah Surgey, georganiseerd door Van Driel Publishing.
De blogtour rondom De Zware Rugzak wordt niet alleen mogelijk gemaakt door de uitgever, maar ook door een aantal bloggers. Op deze manier lees je verschillende ervaringen met het boek, waarin de vijf fases van rouwverwerking op een voor kinderen inzichtelijke beeldende manier worden doorlopen. Zonder dat het er te dik bovenop ligt overigens. Als het goed is ben je verwezen door Joanne van Inspirationnl en heb je gisteren haar mening al kunnen lezen. Blader anders vooral even terug als je hier klaar bent, zoveel mensen, zoveel meningen.
De zware rugzak
De reden waarom ik geïnteresseerd was in een review van De zware rugzak was, omdat ik benieuwd was of het op een andere manier over het verlies van opa praten mogelijk zou maken. De Zware Rugzak vertelt het verhaal van een klein meisje dat een rugzak met zich meedraagt vol zware emoties. Door erover te praten wordt haar rugzak stap voor stap lichter.
Enid is net als Elynn net haar opa verloren. Tijdens een wandeling razen heel veel verschillende emoties door haar hoofd en gaat ze gebukt onder de zwaarte van haar rugzak. Zal Enids rugzak ooit weer lichter worden? Dit verhaal bekijkt de vijf fases van rouw: ontkenning, woede, onderhandeling, verdriet en aanvaarding.
Review De zware rugzak
Wat mij aanspreekt aan het boek is dat er heel beeldend gesproken wordt, er worden voorbeelden genoemd, waarom Enid boos is over het overlijden van opa. Toch kunnen deze beelden ook letterlijk vertaald worden. Als symbool voor iets wat echt dwars kan zitten, maar symbolisch in de rugzak zit. Hij had haar iets beloofd! Ook wordt duidelijk wat haar zo verdrietig maakt. Elynn en ik hebben het bij alle dingetjes in de rugzak van Enid ook gehad over of er zoiets in haar rugzak zit en of ik haar daar mee kan en/of moet helpen.
Verder wordt heel mooi beschreven hoe Enid op een gegeven moment weer mooie dingen ziet én de tijd neemt om daarvan te genieten. Zo kun je heel fijn verwoorden dat dit ook gewoon kan en mag, ondanks het verlies en het verdriet en kon ik nog een keer aangeven dat opa dat ook gewild zou hebben.
Vormgeving De Zware Rugzak
Toen we het boekje ontvingen werd ik meteen blij! Ik ben nogal een sucker voor vormgeving en de illustraties van Larisa Ivankovic zijn fantastisch. Ondanks het zware onderwerp zijn de tekeningen vrolijk en fleuren de rugzak en de rode wangetjes van Enid je toch een beetje op.
Mooi, want over de dood praten hoeft niet perse zwaar of verdrietig te zijn. De emoties kunnen alleen zo zwaar wegen, maar dat is goed weergegeven door de grootte van de zware rugzak. De letters zijn anders dan ik van alle andere prentenboeken gewend ben, het boekje lijkt handgeschreven, wat prettig is, omdat Sarah Surgey er zo voor heeft gezorgd dat het persoonlijker wordt.
Zelf lezen De Zware Rugzak
Het is duidelijk geen prentenboek voor jongere kinderen omdat er best wel een aantal regels per bladzijde zijn geschreven en het verhaal niet kort maar krachtig is.
Bij een adviesleeftijd van zes+ is dat geen probleem, sowieso niet als je voorleest, waar dit boek juist zo geschikt voor is. Door het voorlezen is het mogelijk om meteen, of na de laatste bladzijde even het gesprek aan te gaan. Het boek zorgt dat dit op een positieve manier kan.
Elynn was heel dapper zelf begonnen in het boek, omdat ze dat wilde, maar kwam al snel vragen of het samen mocht. Ze was bang dat ze zou gaan huilen en dát kun je het beste samen doen. Dat was ik helemaal met haar eens!
We zijn er heerlijk voor gaan zitten, na het eten, op haar kamertje. Zo konden we uitgebreid de tijd nemen om het verhaal te lezen en te zien of we ons in Enid herkennen. We hebben het niet alleen over Elynn en haar verdriet, maar ik vertel haar ook wat het met mij doet. Ook deze keer. Ze weet zo extra goed dat ze niets alleen hoeft te dragen, precies de boodschap van het verhaal van Enid en haar zware rugzak! Het mooie is dat door over de overledene te praten, je een dierbare dichtbij houdt.
Emoties kinderen bespreekbaar maken
Dit boekje gaat over het overlijden van opa, maar dit kinderboek over rouwen kan heel goed ingezet worden bij alle andere veranderingen die emoties oproepen. Kinderen kunnen rouwen om een geliefd persoon, een huisdier of zelfs om het veranderen van school of buurt.
Wanneer al die gevoelens zich opstapelen in een kind, kan het voelen alsof het een enorm gewicht met zich meedraagt. Daarbij is over gevoelens praten niet voor elk kind of elke ouder makkelijk. In deze periode vallen ook nog veel personen met wie kinderen anders over hun emoties kunnen praten weg of het kan alleen online en vanaf een afstandje. Dat kan het verwerken van emoties voor kinderen moeilijk maken.
Fijn dat zo’n prachtig boek daar verschil in zou kunnen maken en het voor ouders makkelijker wordt om het gesprek aan te gaan! Ideaal als onderdeel voor de nationale voorleesdagen 2021, die dit jaar lopen van 20 t/m 30 januari 2021.
❥ Morgen lees je wat Melanie van Bookstamel van het boekje vindt. Dus klik ook vooral even door naar haar review van De zware rugzak op de 26e! Check het overzicht hieronder voor alle deelnemers aan de blogtour rondom dit kinderboek over rouwen.
Nog even voor de zekerheid: mocht je je afvragen waarom het in dit verhaal niet over de emoties van de jongens gaat 😉 Het gaat allemaal een beetje langs Finn heen en met Thomas gaat het praten erover op een andere manier beter.
