De meest attente man van de wereld, heb ik!

Niet dat jullie dat nog niet wisten, maar toch! Wat ben ik de afgelopen tijd schandalig verwend! Het gaat natuurlijk niet altijd om het krijgen. Want wat voel ik me veilig bij hem. Thuis. Verliefd en geliefd.

Natuurlijk ben ik ook wel eens niet zo blij. Nee is meestal ook nee, niet grijs, maar zwart-wit. Niets genuanceerd, niets tactisch, soms. Meestal is het: “Dikke prima, niets meer aan doen”. Die paar dagen per maand zal het ook heus aan mij liggen. Of aan de kinderen. Wanneer die twee door hebben dat wij iets tegen elkaar willen zeggen, dan is het praktisch onmogelijk. Soms is door die twee al zo het bloed onder onze nagels vandaan, dat we voor elkaar niets meer over hebben, geen kort lontje, maar überhaupt geen lontje meer, vuur zit al in het kruitvat.

Maar goed, zoals ik al zei: meestal is het rondom gelukkig, want echt, de meest attente man van de wereld, heb ik! Er zijn zoveel voorbeelden van te noemen! Danzij hem heb ik mijn dertigste verjaardag gevierd in EuroDisney bijvoorbeeld. Niet alleen wilde ik daar al heel lang naar toe, maar dat hij het dan zo regelt dat ik mijn verjaardag daar vier? Oud&Nieuw vieren in Egmond aan Zee. Ook iets wat we al een tijdje in ons hoofd hadden. Niet persé Egmond, niet persé dit jaar, maar wel een keer. Met z’n viertjes even weg van alles en iedereen, op ons eiland, samen, qualitytime.  Zo ineens is het dan ook maar weer geregeld.

Helaas kon door persoonlijke omstandigheden ons bezoek aan Marco Borsato niet door gaan. Hoe verdrietig de reden ook was, ook hier was ik enigszins verdrietig om. Nu gaan we toch. Aangezien we vaker samen naar concerten van Marco gaan, vind ik het super fijn dat we ook deze keer toch Symphonica in Rosso gaan zien, samen, met zijn tweetjes, maar van zijn Sinterklaaskadootje vorig jaar, kan ik nog steeds tranen in mijn ogen krijgen.

Kensington

Sinterklaasavond. Visite weg, kindjes op bed. We hangen nog lekker even samen op de bank. Televisie aan. Beetje spelen met de telefoon. Opeens een appje. Een emoticon. Het kadootje. Daarna een berichtje met een aantal puntjes. Ik vind het gek. Dan een afbeelding van een band. Ik kijk eens goed. Nog een plaatje:

“Echt?”. Brok in mijn keel. “Ja”. Tranen in mijn ogen!

Tatoeage

De eerste keer dat ik over een tatoeage had en ook veel keren daarna, dreigden er scheidingspapieren op de mat te vallen. Heus. Hoe het gekomen is weet ik niet, maar inmiddels zijn we zes tatoeages verder (elk drie) en zijn we elke keer samen naar de afspraken gegaan en hebben we ons met elkaars ontwerpen bemoeit!

& dan vandaag. Weer een appje: Zijn extra tickets vrijgekomen 😃

Waarvoor vraag ik. Ik krijg een afbeelding toegestuurd & ik kan een kreet niet onderdrukken! Coldplay! We gaan toch naar Coldplay!

Soms hoef ik maar iets te denken & dan heeft hij het met de boodschappen meegenomen. Gewoon, omdat hij weet dat ik er van hou. De spontaniteit waar het mee gaat. Dat hij me aan het lachen maakt, met grootse en kleine dingen. Ik ben er dus echt van overtuigd. De meest attente man van de wereld, heb ik!

Objectief? Echt niet! Verliefd? Echt wel! Daarom verdient hij het om gewoon af en toe in het zonnetje gezet te worden, vind ik!

♥MJ

Reacties

reacties