Soms is het onmogelijk om in woorden te vatten waarom je een boek zou moeten lezen. Dit is er eentje! Je moet hem lezen, zelf en je moet hem voorlezen. Omdat ik het zeg! Omdat ik het voel! Wat een allemachtig bijzonder boek is dit.
De kleine kapitein is een jongen die van een potkachel, een badkuip, een stoelpoot en een fietsketting zijn schip de ‘Nooitlek’ bouwt. Als de schroef, gemaakt van gesmolten bronzen centen, tenslotte ook nog klaar is, tilt een hoge golf het schip van het duin. De avontuurlijke toch van de ‘Nooitlek’ met de kleine kapitein en zijn kornuiten Dikke Druif, Marinka en Bange Toontje kan beginnen.
Een avontuur is het! Muppet en ik waren gegrepen vanaf het eerste hoofdstuk. In een verzamelboek voor jongens, met verschillende verhalen of stukjes van verhalen (Ridders, dino’s en piraten – het grote voorleesboek voor stoere jongens) stond dit hoofdstuk als één van de verhalen. Het liet me niet los. Muppet ook niet! Dat alleen al vind ik opmerkelijk. Dat het ook bij zo’n jongen zo blijft hangen. Zouden Dikke Druif en Marinka achter de Nooitlek blijven wapperen, of kwamen ze aan boord? Lukte ze het om het eiland van Groot en Groei te vinden? En dan? Blijven ze daar dan altijd maar doorgroeien? Zou dat ineens stil staan? Zouden ze alleen in lengte groeien of zouden ze dan ook volwassen zijn? Wat voor avonturen gingen ze nog meer beleven? Gaan ze ooit weer naar huis? Ik vind het bijzonder dat het Paul Biegel lukte om met zijn manier van schrijven, zoveel los te maken.
De manier van schrijven is ook zo iets. Niet uit te leggen. Ik wil het graag, kan toch vaak de woorden wel vinden, het lukt me niet. Het is bijna poëtisch, als een lied, een gedicht. Het is niet zo zwaar als een gedicht, eerder licht, als een lied wat voor je gezongen wordt en waar je alleen maar naar hoeft te luisteren om te willen weten waar het naar toe gaat, terwijl je dat eigenlijk al weet. Je wilt met ze mee, met de kleine kapitein, dikke druif, Marinka en bange toontje. Als je leest of voorleest zit je zelf op de Nooitlek, je bent mee. Je helpt Dikke Druif het vuur op stoken wanneer de Nooitlek meer kracht nodig heeft.
Aan dit gevoel dragen ook de prachtige fantasierijke en mooi vormgegeven illustraties bij. Ze overheersen het boek niet, maar ondersteunen het verhaal waar nodig. Een aantal in zwart-wit, een aantal in passende kleuren. Je moet het zien om het te begrijpen wat ik met passend bedoel. Het boek klopt.
We zijn dan ook meteen voor De grote kleine kapitein – Omnibus met drie delen gegaan. Elke avond twee hoofdstukken in plaats van één. Muppet vind het geen probleem dat hij dan een liedje minder krijgt. We kunnen bijna niet wachten tot ik weer aan de buurt ben om voor te lezen. Papa en mama brengen hem om de beurt naar bed en alleen op mijn avond lees ik uit De grote kleine kapitein. Ik word nu al verdrietig als ik er aan denk dat we ooit de laatste bladzijde gaan bereiken. Gelukkig kreeg ik van een collega al weer een mooie Paul Biegel tip, maar daarover uiteraard later meer!
Zoek je een boek voor een boekenwurm om voor te lezen vanaf 5-6 jaar denk dan echt eens aan De grote kleine kapitein, zowel voor meisjes als jongens!
♥MJ
