Wat de afgelopen weken mij wel hebben geleerd, is dat je niet moet leven in angst, ook al zitten we er wel midden in en dat je mag genieten. Dit betekent niet dat je nooit meer een off-day, een bad-hair-day of een andere dip-dag mag hebben, die zijn er ook gewoon en die horen erbij. Je moet je zelf wel af en toe extra verwennen & dat is precies wat lief en ik hebben gedaan.
Het is al weer ruim een week geleden, maar ik kijk er met veel liefde en het water in mijn mond op terug. Eindelijk sinds zo’n drie jaar weer René en ik. Even geen papa, even geen mama. Praten zonder aandachtstrekkertjes om ons heen. Genieten van warm eten, zonder dat ik ondertussen lepels in een mond zit te stoppen, omdat ze beslist dat ze ineens niet meer zelf kan eten. Zonder kinnen af te vegen, mouwen te redden en met één hand bestek op te vangen, met elkaar kletsen. Samen. Zijn. We gingen met de trein naar Groningen, op weg naar het Javaans Eetcafé. Na een etentje daar met collega’s wilde René al vrij lang met mij daar naar toe. We houden allebei van het soort eten en ook het restaurant zelf vond hij super en dat wilde hij met mij delen, zo lief! Een tijdje terug hadden we trouwens toch die leuke accessoires gekocht bij de Xenos? Daar kregen we ook een cadeaukaart bij, toeval wil dat het tijdens de Oosterse weken was én het Javaans Eetcafé met de actie meedeed. Joepie! Datenight idee was geboren & oppas werd geregeld! Want als het voor een prikke kan, is het helemaal fijn! We blijven Nederlanders. 
De trein was al een feestje op zich. Als twee pubertjes op de fiets naar het station hier in Veendam. Heerlijk onderuitgezakt op weg, ideaal. Vanaf het station is het een klein stukje door de stad, wat meteen een fijne wandeling is. Genieten! Van buiten verwachte ik niet wat ik van binnen zag! Het leek strak en trendy. Van binnen bleek het warm, sfeervol en gezellig ingericht. Alleen de aanblik van heel, heel, heel veel katten deed pijn aan mijn niet-zo-gek-op-dieren-hart.
Na de uitleg van onze, overigens voortreffelijke, gastheer over de achtergrond van de katten, begreep ik dat het eigenlijk prima in het geheel paste en was de aanblik iets minder verontrustend. We gingen voor “een tafeltje vol” en ons tafeltje werd echt vol. Vooraf werden we verblijd met een heerlijk kommetje Soto-soep. Eén van de beste kick-offs ever! Daarna kwamen de meest fijne gerechten op tafel. Van de inhoud van elke kommetje werd ik ontzettend blij. Wie mij nog niet kent: I Love Food & ik heb van elk bakje kunnen genieten. Perfecte afwisseling tussen zuur, zoet en pittig. 
Een overzicht waar ik deze avond het allerblijst van werd is (in willekeurige volgorde) en behalve het ontzettend fijne samen-zijn natuurlijk: – de sfeer! Zowel de inrichting als de persoonlijke, gastvrije en relaxte bediening én service. De mensen van het eetcafé weten hoe het moet: attent, eigen en toch aangepast aan degene tegenover ze. – mijn wijn kwam in een limonadeglas > doen ze standaard, dan heb je mijn hart gewonnen!!! De wijn was perfect, een zoete tegenhanger bij het pitte eten. Extra punten: bij het tweede glas vroeg ik om een glaasje water. Dit mag van mij uit de kraan. Kwam er een flesje. Zonder kosten. Dat doen ze gewoon bij een glaasje wijn! #loveit – het servies. Toen ik het bestek zag zei ik nog tegen René dat ik dat ook zo zou doen als ik een restaurant had. Verschillende soorten, oude en nieuwe look. Alsof het van de kringloop kwam. “Ik zou dan ook het hele servies daar vandaan gehaald hebben”, voegde ik er aan toe. Op het moment dat de borden op tafel kwamen, besefte ik dat de eigenaar en ik iets gemeen hadden. Top! – het eten: heerlijk, dikke prima, genieten, werd er blij van, echt oprecht helemaal zalig! Ga vooral voor een tweede portie van de varkenssaté. – de koffie. In een glas. Ook standaard! Erbij? Koffielikeur! Geloof niet dat je me gelukkiger krijgt…. 
Of te wel: loved, loved, loved datenight at Javaans Eetcafé Groningen. Geweldig genoten. Big time, maar volgens mij was dat wel duidelijk!
