Dalton door de ogen van een juf

Door Marijke- Toen wij 8 jaar geleden ons gingen oriënteren op een school voor A (nu 10 jaar en in groep 7) was daar de Openbare Daltonschool. Met een Pabo diploma in mijn achterzak stapte ik er binnen, maar het was op dat moment nog geen Dalton door de ogen van een juf. De kennis van Dalton was weggezakt, ik kende niet veel Dalton scholen en tijdens mijn studie heb ik alleen even aan Montessori mogen proeven. Maar het concept sprak met wel altijd aan.

Dalton staat namelijk voor 3 kernprincipes: vrijheid, zelfstandigheid en samenwerken. Wij proberen onze kinderen hier ook mee op te voeden. De keuze voor de school was dus snel gemaakt. Niet direct op het Dalton principe, maar meer omdat we ons er ook gewoon thuis voelden. Een paar jaar later ging ik weer terug in het onderwijs na jaren in het bedrijfsleven te hebben gewerkt. Ik werk nu onder andere op de school van mijn kinderen, maar ook voor een aantal “normale” basisscholen van dezelfde stichting. Toen kwam ik eigenlijk pas echt de voordelen tegen om te kiezen voor een Dalton school.

Dalton door de ogen van een juf

Overigens niets ten nadele van een “normale” basisschool, maar ik zie verschillen in de kinderen. Als invaljuf kom ik vaak op scholen waar ik de regels niet ken, en ook niet altijd weet wat de kinderen kunnen doen als het reguliere werk af is.  De Dalton kinderen zijn vanaf groep 1 gewend aan het werken met taken, dat gaat spelenderwijs. Zeker in de hogere groepen is dat erg prettig werken. In het reguliere onderwijs krijg ik vaak de vraag. Wat moeten we doen als we klaar zijn? Nu helpt de tegenvraag stellen. Wat moet je van je eigen juf/meester doen als je klaar bent, vaak wel om ze iets nuttigs te laten doen. Want ja ik kom niet om de kinderen bezig te houden, maar om de onderwijstijd nuttig te vullen. En het ene kind is nu eenmaal later klaar dan het andere kind….

Een onmogelijke taak

Toch blijkt dan vaak dat er lezen of tekenen wordt geroepen. Nu kan je als invalkracht altijd werk achter de hand hebben, maar dan heb je een tas bij je voor 8 verschillende groepen en dan moet het extra werk ook nog aansluiten op de stof die ze behandelen? Een onmogelijke taak. Ik ga er hier wel even vanuit dat je bijna zonder voorbereidingstijd een klas bent binnen gestapt. Bij Dalton krijg ik deze vraag nooit. Ten eerste kiezen de kinderen vaak wat ze gaan doen na de instructie, en dat zijn vaak ook 2 instructiemomenten achter elkaar, zeker bij verwerkingslessen. Daarnaast hebben ze hun eigen weektaak, op hun eigen niveau waarmee ze zelfstandig aan de slag kunnen. Alleen af en toe op een donderdag of vrijdag als de weektaak ook af is, dan krijg ik nog wel eens de vraag wat ze dan kunnen doen.

Samenwerken

Ook zie ik op Dalton echt veel meer samenwerken terug. De kinderen hoeven vaak ook niet op hun plek te blijven zitten, maar kiezen een voor hen prettige plek om het werk te maken. Heerlijk, want niet iedereen functioneert op een stoel aan een tafel tussen 25 andere kinderen. Of ze vinden een onderwerp lastig, en kiezen ervoor om het samen met een maatje te maken, of juist hulp te bieden. Dan zoeken ze samen een plekje. Ik merk dat de Dalton kinderen het ook heel normaal vinden dat ze niet door de juf geholpen hoeven worden, maar juist veel door elkaar. En eerlijk is eerlijk, het is voor de juf ook makkelijk om dan met een kleiner groepje kinderen, dat extra instructie nodig heeft, of verdieping even apart te gaan zitten. Er staan dan geen kinderen met dringende vragen om je heen. Ze helpen elkaar.

Natuurlijk zie je ook kenmerken van Dalton terug op “normale” basisscholen. Het zijn immers goede aspecten en elke school neemt goede aspecten over. Maar het totaalplaatje zie je alleen op een echte Daltonschool.

Zo ook mijn oudste. Dalton werpt nu in de bovenbouw zijn vruchten af. Huiswerk, boekbespreking of andere zaken, ze plant het nu zelf al goed door de week in. Wanneer heb ik tijd, wanneer kan ik wat doen, en wat is handig om wanneer te doen. Handig voor later!

Afbeelding lerares via Shutterstock

Reacties

reacties