Mijn meisje werd drie afgelopen maand, dus we mochten weer een bezoekje brengen aan het consultatiebureau (CB). Was het stress of juist niet? Mijn mening? Niet! Nooit gehad, nooit gekregen, grote onzin! Vind ik dan. Ik vraag me dan ook oprecht af waar het misgaat!
Het is volgens mij ook een beetje hoe je er zelf in staat en in wil staan. Nu heb ik makkelijk praten, ik weet het. Don’t shoot me, maar heel bevooroordeeld denk ik soms dat de mensen met de grootste hekel aan het consultatiebureau (CB) juist diegenen zijn die te horen kregen wat ze niet wilden horen. Dat ze daarom zo anti zijn. Daarom liever niet gaan. Zulke dingen vraag ik me echt af.
Zijn het diegenen die niet meedoen aan het rijksvaccinatieprogramma die het een verschrikkelijk iets vinden? Misschien zijn ze bang dat ze in een hoek gedreven worden om het toch te doen. Ga je eigenlijk überhaupt naar het CB als je niet wilt laten inenten vraag ik me ineens af, ben je dan bang dat je daardoor meteen een stempel krijgt. Ik weet het niet, ik kan alleen uit eigen ervaring spreken en ik vind het fijn dat het CB bestaat. Voor mezelf en mijn kinderen én voor de kindjes die op welke manier extra hulp nodig hebben en waarbij dat wordt erkend en er iets mee gedaan kan worden. Als het CB de ouder serieus neemt en de ouder het CB. Ik vind dat er een wisselwerking moet zijn.
Dat iemand je verteld dat “er iets niet klopt” aan je kindje, lichamelijk of qua ontwikkeling, of dat er iets ontbreekt aan je benadering/opvoeding is een bommetje onder jouw gevoel. Begrijp ik ook wel. Natuurlijk ben ik blij dat het bij ons even binnenwippen, bijkletsen en statistieken qua lengte en gewicht bijhouden is. Ik vond het met name erg fijn om een klankbord te hebben. Te horen dat de slapeloze nachten over gaan of om even overleg te kunnen hebben of slaapritmes oké waren, of die ene fles er echt al af kon, of er nog iets was waar ik om moest denken bij het eerste hapje.
Als moeder moet je op je gevoel vertrouwen, ken jij je kind het beste, maar het is toch fijn dat je een back-up hebt voor overleg? Je kunt niet alle wijsheid in pacht hebben. Bij mijn moeder en schoonmoeder kan ik ook prima terecht, maar het is wel belachelijk lang geleden dat ze zelf in de kleine kindjes zaten. Er zijn meningen veranderd en onderzoeken hebben voor sommige dingen een andere benadering gevraagd. Soms ziet een objectieve buitenstaander meer dan jij!
Zo zie ik het CB, als een plek om je gevoelens, meningen en ervaringen af te stemmen.
Ik ben pro vaccinatie, uiteraard dus ook een reden voor mij om het CB te bezoeken.
Dan de ogentest. Hier hoor ik veel ellende over, ook hier hebben wij weer geluk. Twee kindjes die zonder zeuren bij mama op schoot gaan zitten, het brilletje op hun hoofdje krijgen en gaan. Als het niet zou lukken, prima, doen we het een keer over. Oogproblemen op jonge leeftijd zullen, lijkt mij, best een achterstand opleveren als het niet op tijd wordt (h)erkend. Fijn dat er zo’n mogelijkheid is. Achterstanden in halen kan best, maar het is fijn als het niet hoeft.
Ander voordeel van het CB is het netwerk wat ze tot hun beschikking hebben. Loop je ergens tegen aan, hebben jij, je partner en/of je kindje ergens hulp bij nodig, weten de mensen van het CB vast wie je daarbij kan helpen. Ik vind dat een prettige gedachte. Gelukkig besef ik terdege dat ik het getroffen heb met de arts en de wijkverpleegkundige! Dat is altijd maar afwachten.
Oh en die curves en gemiddelden? Je hoeft je niet gek laten maken. De tranen en emoties zitten hoger bij (nieuwe) mama’s. Blijf bij jezelf. Mijn advies aan moeders die nu al bang zijn door alle horrorverhalen is om er open minded in te staan. Zie het als een adviesorgaan, waar je naar toe mag om te laten checken of gewicht en lengte oké zijn (perfect is overraded) en om je vragen te stellen. Hun advies doe jij in je rugtasje en indien nodig haal je het er uit. Kun je er niets mee, prima, dan gooi je het er weer uit.
Hoe was dat voor jou? De bezoekjes aan het Consultatiebureau; stress of juist niet?
Ik denk dat het per consultatiebureau verschillend is. Bij mijn eigen cb wisselende ervaringen. De adviezen e.d. waren altijd prima, ook best geholpen met een aantal dingen. Maar de uitlooptijden zijn werkelijk belachelijk. Het vroegste afspraakmoment is 8.30 terwijl je dan pas om 8.45 opgeroepen wordt (standaard…) dan loopt het de rest van de ochtend dus mega uit.
Heb ooit en afspraak om 11.45 gehad, was om 12.30 nog niet aan de beurt. Jengelend moe en hongerig kind op schoot. De assistente was intussen al vertrokken. Ik ben ook gegaan. Sindsdien verzet ik de afspraak (als ik de oproepkaart gekregen heb) altijd naar een volgend moment op een vroeg tijdstip.
Ik krijg er altijd goed advies, de enige problemen die ik ermee heb zijn de wachttijden en de openingsdagen… het loopt altijd uit, net als je een ander kind op tijd moet halen en ze zijn alleen open op de dagen dat ik net werk… Ik mag in november weer voor de 3-jarige controle, maar aangezien Caileigh bij de orthoptist loopt (CB hielp met doorverwijzing) weet ik niet of ze de ogentest hoeft te doen. Volgens mij zijn het vooral de alternatieve mama’s die erover zeuren.
Marguerita onlangs geplaatst…OOTD: trui Harper van GSUS
Ik ging er altijd graag heen, maar heb geen goede ervaringen. De arts dat er mogelijk iets met zijn hart was. En toen ik schrok zei ze: ‘goh, ik had niet gedacht dat u daar zo van zou schrikken.’
Blegh. Dus ik ben geen fan van het consultatiebureau meer.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Elektriciteit in de herfst en winter