Waar andere mensen kippenvel krijgen, ga ik huilen. Ik kan er niets aan doen. Je zult er dus niet van opkijken dat ik bij het eerste nummer en de eerste kleurexplosie al met tranen stond. Wat kwam dat binnen en dát gevoel is de hele avond niet anders geweest! Bizar, bijzonder, overweldigend! Coldplay knalde! Letterlijk en figuurlijk. Voor ons begon Coldplay Amsterdam uiteraard met onze roadtrip en de roadtripfoto.
Een terugkerend dingetje. Een selfie aan het begin van onze reis. Ik vind het ook echt een fijn momentje. Helemaal zo met z’n tweeën. Even tijd voor elkaar. Kletsen, stil zijn, muziek luisteren, in dit geval ook ongegeneerd meezingen (blèren) met de top 500 van het foute uur. Heerlijk!
Wanneer we in Amsterdam aankomen, worden we naar de parkeerplaats gewezen. We zijn belachelijk vroeg, later op de avond zijn we daar blij om. Het schijnt een drama geweest te zijn met Coldplay bezoekers lopend over de snelweg. Op dat moment zaten wij waarschijnlijk al in het stadion. Doordat we zo vroeg zijn, kunnen we lekker nog in het zonnetje rondwandelen.
Asian Kitchen
Natuurlijk moet er ook gegeten worden. Lastig, bij het vorige concert (Symphonica in Rosso) hebben we heerlijk gegeten bij Asian Kitchen en dat wilden we eigenlijk weer. Vervelend, want bij warm weer vind ik in zo’n kleine ruimte warm eten een minder goed idee. Na lang twijfelen kiezen we voor een heerlijke sandwich bij AH2GO en wat fris. Daarna trakteer ik mezelf op een Starbucks Latte Karamel Macchiato. Echte strikjes!
Coldplay Amsterdam
Hoofdingang E mogen we naar binnen. Die mooie, aan de voorkant. Soms ben ik net een klein meisje en ik kan daar heel blij van worden. Direct bij binnenkomst kan ik meteen even naar het toilet, dan gaan we met de roltrap naar boven, niveau vier. Prachtig. Bovenaan de roltrap krijgen we een pakketje in onze handen gedrukt. Een polsbandje met een kastje en een button. Het lijkt op ‘iets met lichtjes’. We zijn benieuwd. Wanneer we kijken waar we zitten, kan het niet beter. Niet al te ver weg, aan de zijkant dus niemand naast me en ruimte om te bewegen!
Energie Sfeer Gevoel
Die ruimte heb ik nodig! Wat een energie, wat een gevoel, wat een sfeer. Knallend, overweldigend, waanzinnig. Vlinders, reuze ballonnen, ‘confetti’, kleur, van alles ging er door de lucht. De vlinders waren prachtig! Kleine vlinders van papier uit confettikannonen, ik was er stil van. Ze bleven dwarrelen. De lichtgevende polsbandjes (want dat waren het inderdaad) werden ‘op afstand bestuurd’. Gingen aan en uit in alle kleuren van de regenboog en gaven een fantastisch effect…woorden schieten te kort en voor iemand die van woorden houdt en van schrijven haar beroep heeft gemaakt voelt dat gek!
Chris Martin swingt op zijn kruk terwijl hij piano speelt en laat zich helemaal meeslepen door hun eigen muziek. De energie sleept mee. Ik heb lang niet meer zo staan dansen, klappen, bewegen, me zo laten gaan. De muziek ging door mijn lijf. De kracht van zijn stem en de muziek in een arena die niet gemaakt is voor muziek. Bizar. De afsluiting is geweldig. Ik ben verliefd op Up&Up en daarmee afsluiten vind ik origineel. Geen meeklapper, geen meeknaller, wel een knaller, eentje die je in je lijf kruipt.
Eerste wereld probleem
Op de terugweg was ik een beetje sneu. We kregen ineens trek, foute trek, cheeseburger en frappé van de MacSnack. Dat. Ach, die zullen allemaal wel dicht zijn, dus zal wel niet lukken, ga ik van uit. Toch hoop ik een beetje van wel. Sommige McD’s zijn 24/7 open. We gokken op Joure. Gaan er van uit van niet, is het wel zo is het leuk meegenomen.
Als we aan komen rijden ziet hij er nog wonderbaarlijk open uit en als we de McDrive in rijden, zien we een bord: ‘Open tot 2.00 uur’. Eigenlijk bizar, maar wij zijn blij. Wanneer we bij de praatpaal komen, horen we een vriendelijke meneer zeggen: ‘We zijn helaas gesloten.’ Verbaasd kijken we elkaar aan en vragen hoe het dan zit met die 2.00 uur. Dat blijkt in het weekend te zijn. Doordeweeks zijn ze om 1.00 uur gesloten. Het is 1.05 uur….. Een beetje teleurgesteld rijden we verder naar huis, met een knorrende maag.
Eenmaal thuis zijn we kapot, vies, zweterig, stinkend, voldaan. Ik vol emotie, dit soort dingen komen zo binnen. René is uiteraard vermoeid van de terugweg. Wat een indrukken, wat een gevoel, wat was het genieten! Opgaan in prachtige muziek, een geweldige zanger, genieten van waanzinnige effecten, lekker eten, liefde, elkaar. Koesteren.
♥ Man en vrouw, niet alleen maar vader en moeder. Ik kijk nu al uit naar november: Kensington Ziggodome, here we come!
[…] staat Coldplay (Head full of Dreams) ook nog in de lijst. Of K’s Choice (The Great Subconscious Club), wat […]