Bloggermeeting #noregiochicks

Oh, wat een dag! De Bloggermeeting #noregiochicks! Het was spannend, eng, geweldig, heerlijk! En er is zoveel te vertellen! In het weekoverzicht zei ik het al we kwamen uit puur toeval bij elkaar terecht. In een Facebookgroep werden groepjes gevormd om te kunnen brainstormen, overleggen en van elkaar te leren. Voor mij hoefde het niet zo nodig. Maar er was iemand die nog een groepje zocht.

De regiogebonden groepjes (want makkelijk om elkaar persoonlijk te ontmoeten, om te brainstormen) bleken vol. Reden om een nieuwe groep te starten, zonder regio dan maar. Uit andere groepjes zag ik leuke dingen te voorschijn komen. Misschien moest ik eens uit mijn comfortzone en het toch maar doen. Ik besloot te reageren en met mij nog een paar en de #noregiochicks waren geboren. Heerlijk dat het in het begin zelfs een beetje akward is. Het ging voor zover ik me kan herinneren ook echt alleen maar over bloggen. Ik kan me niet eens meer voor de geest halen of we ons wel voorgesteld hebben bijvoorbeeld.

Bloggermeeting #noregiochicks

Het is dus een bij elkaar geraapt zootje met op dat moment twee overeenkomsten. Allemaal blogger en allemaal moeder. Dat laatste is de grootste verbindende factor. We verschillen enorm van elkaar en hebben ook veel raakvlakken. Herkenning, een helpende hand en heel veel ‘I’ve got your back’. Fijn zo’n vangnet. Elkaar ontmoeten was een dingetje. Hoefde niet. Langzamerhand zag een deel elkaar wel eens bij een event. Maar we hadden nog nooit iedereen bij elkaar gehad. Ik persoonlijk had nog geen één van allen ontmoet. We kregen wel steeds meer de wens om elkaar te zien. En afgelopen zaterdag bleek met een datumprikker een goede dag!

Op avontuur

Het bleek voor mij op het laatste moment (als een echte brunette met blonde momenten) en een andere appgenoot een iets minder weekend, want er reden geen treinen tussen Veendam-Groningen en Utrecht. Lekkah dan! Omdat ik geen reisheld ben, was mijn reis tot in de puntjes gepland en niets moest dat verstoren. Hij begon om zeven uur. De tijd dat ik naar het station vertrok hier. Vanaf daar ging ik met de vervangende bus naar Groningen. Daar zou ik Astrid ontmoeten. De eerste berg werd bedwongen en ik kwam aan in Groningen. Nadat we elk station tussen Veendam en Groningen hadden aangedaan.

Afgeleid door een Jehova, merkte ik As niet meteen op. Ze stond er ineens en volkomen natuurlijk begroetten we elkaar, wimpelden we de vriendelijke, enorm zongebruinde (dat krijg je als je veel op het station staat te praten)  meneer af en gingen regelen dat we verder gingen. Kletsend alsof we elkaar al jaren kenden en gisteren nog hadden gezien. Bizar.

Op naar Hoogeveen en Utrecht

Op het station was in Jip en Janneke niet te missen aangegeven waar we naar de bus naar Hoogeveen moesten. We hoefden alleen maar de gele voetstapjes te volgen én daarbij, het levensgrootte gele bord missen zou ook een gave zijn geweest!

In de bus was het alsof we elkaar altijd al kenden. We praten dagelijks op de app en zo in het echt naast haar is het niets anders. In no time waren we in Hoogeveen. Daar hoefden we alleen nog maar met de trein naar Utrecht en die tijd was ook zo voorbij. De anderen waren al bij TGI Fridays, Astrid was met ze aan het appen over een trap en wij liepen de eerste de beste trap op.

Google is je beste vriend en ondanks mijn super slechte richtingsvermogen, gingen we het station uit bij de goede uitgang, gingen we de hoek om en vonden we de trap. De anderen waren allemaal al aanwezig en waar ik dat soort momenten normaal gesproken akward vind, voelt het meteen natuurlijk. Het zijn gewoon de vrouwen die ze in de app ook zijn. Oprecht, lief, gezellig en onwijs leuk! Na twee jaar appen, is het gewoon fantastisch om elkaar te zien. We kletsen, maar kunnen ook stil zijn. Het is genieten van het eten en het geouwehoer. Meer over TGI Fridays lees je deze week in een aparte review! Ik kan je wel vertellen dat je ons kon rollen na de lunch.

Prison Island

Vanaf de lunch was het meteen doorknallen naar Prison Island. Een gevangenis van twee verdiepingen met cellen. In elke cel bevindt zich een opdracht/spel waar punten mee te verdienen zijn. Je moet zorgen dat je in elke cel de hoogste score haalt.

Ik vind het nog steeds jammer dat er groepjes moesten worden gemaakt, maar wat was het gaaf! In het restaurant dronken we nog snel een drankje samen en toen was het tijd voor Astrid en mij om de trein te gaan halen. Op zich was ook iedereen moe van de indrukken, het eten en de opdrachten in de cellen. Met de combinatie van trein en bussen zou ik om half negen thuis zijn. Een fijne tijd.

All aboard!

Wat was het spannend! Het leek er even op dat we de trein niet zouden halen. Een tegenvallend stoplicht. We sprongen zonder afscheid te kunnen nemen uit de auto, dat was een stom moment, maar met drie minuten om de trein te halen, moesten we wel. We renden, strompelden en haalden. Op het allerlaatste moment. Astrid lag voor en  trok een sprintje om de deur van binnen uit voor me open te kunnen maken en op het allerlaatste nippertje neem ik met hebben en houden een snoekduik.

We komen in de eerste klas met een frietlucht en een aardige oudere meneer op adem en zoeken dan een plekje. Ondanks dat we moe zijn, kletsen we nog wat na en Astrid legde de laatste hand aan de Moederdag bloghop. Een ontspannen terugreis.

In Hoogeveen stap ik in de bus rechtstreeks naar Veendam. Eigenlijk is het geen treinvervangende bus. Ik moet officieel weer naar Groningen en dan naar Veendam. Gelukkig is er een attente chauffeur die me meeneemt terwijl ik aan mijn treinkaartje eigenlijk niet genoeg heb. Het was een dag met heel veel strikjes ♥ 

Reacties

reacties