Na het blog over hoe ik waarschijnlijk nu alles anders zou doen, wil ik graag delen hoe mijn trouwdag en de weg er naar toe echt zijn geweest. Het was namelijk werkelijk, zoals een van ‘s werelds grootste clichés vertelt, de mooiste dag van mijn leven, na de geboorte van de kinderen, die verbondenheid is onovertroffen.
Het begon allemaal met het aanzoek op 3 september 2001. Dat aanzoek kwam nogal onverwacht, maar ik had het me niet romantischer voor kunnen stellen. Eerst was ik de hele dag met mijn zusje op stap geweest. We zijn daarna met z’n tweetjes weer naar de Munte (ons adres van toen) gegaan en zij bleef een hapje eten. Op de één of andere manier kwam het gesprek op trouwen en we bedachten hele scenario‘s……de één nog erger of fantastischer als de ander.
Het aanzoek
Dit ging eigenlijk de hele tijd zo door. Aniek ging op weg naar huis en wij kletsten in dezelfde lijn lekker door. Ondertussen was de tijd niet stil blijven staan en we wilden eigenlijk wel naar bedje. Oké dan, die kant op. Uitkleden, pyjama aan, tanden poetsen en op bed. Daar verder kletsen over trouwen en alles eromheen, wat ze zouden willen, wat we niet zouden willen.
Ineens kijkt hij me aan en zegt: “Als we het er toch zo serieus over hebben dan moet ik je ook maar serieus vragen….” & daar begint hij dan ook maar meteen mee. Als ik alles vertel wat hij gezegd heeft, wordt het me iets té persoonlijk, maar dat hij van me houdt, dat is wel duidelijk! Ik hou het niet droog, maar zie gelukkig wel de kans om te vertellen dat ik heel erg graag met hem wil trouwen. De dag erna checken we nog wel even voor de zekerheid of het allemaal echt echt serieus was..
Wat allemaal te doen
Als eerste wil je natuurlijk het grote nieuws met iedereen delen, maar aangezien ik ’s avonds ben gevraagd, kon ik op het werk nog niets delen, eerst de ouders natuurlijk. Net als Willem en Maxima, zijn wij ook op tournee gegaan, langs alle familieleden. De meeste op de woensdag, de rest op donderdag. Bijna iedereen dacht dat we zwanger waren, dat hadden ze namelijk eerder verwacht dan een huwelijk…..
Ja, en dan moet je gaan regelen en regelen. Leuk! Eerst maar een datum. Dan natuurlijk het gemeentehuis, de locatie en de band, ook maar meteen gedaan.
Het gemeentehuis van Veendam was het meest praktisch én ook nog errrruuuuggg mooi. Op 19 september, zijn we in ondertrouw gegaan en vanaf dan ben je bruidspaar, dat was wel een bijzonder gevoel. Ik kon ook doorgeven hoe ik ging heten, Mevrouw van der Noord zal het worden.
We kregen een boekje mee over trouwen in Veendam, met daarin ook een verhaaltje van alle ambtenaren van de Burgerlijke Stand. Op basis van die verhaaltjes hebben we onze ambtenaar gekozen, dat ze 14 jaar mijn buurvrouw is geweest toen ik klein was, heeft natuurlijk ook wel een beetje meegespeeld….
De Band
Over de band waren we het in mei 2001 ( toen we nog zeiden dat we nooooit zouden trouwen….) al eens geworden. Zij speelden namelijk op de bruiloft van collega’s van René al de sterren van de hemel en dat mochten ze bij ons ook komen doen, bij ons moest alleen het dak er ook nog af. We hebben maar niet meer verder gekeken en meteen dit besproken, gelukkig waren ze nog vrij.
De Locatie
De keus voor de locatie lag voor ons erg voor de hand. De Borgerswoldhoeve in Veendam. Redenen ten overvloede, maar voor ons de belangrijkste: Er achter ligt het strandje bij “Het Koetshuis” en daar hebben we elkaar voor het eerst ontmoet. Met een ligging aan het water, is het één van de, zo niet de mooiste locatie die Veendam rijk is. De eigenaar en het personeel zijn ontzettend gastvrij.
Er is een groot terras met openslaande deuren, wat wil je nog meer. Die openslaande deuren en het terras kwamen wel erg goed van pas, die dag. Wat was het een warme dag! Weten wat er nog meer op ons pad kwam? Lees het vervolg binnenkort!
[…] augustus waren we zoveel jaar getrouwd. Dit jaar hebben we er niet veel aan gedaan. Noem me ouderwets, maar toch had ik een bloemetje voor […]