Als je wel klaar bent met zwanger zijn

Als je wel klaar bent met zwanger zijn? Mag je dat dan toegeven? Nou ja, ook al mag het niet, ik heb even zo’n momentje! Morgen wel weer over, vast, maar nu? De laatste loodjes zijn kak! Echt Kak! Het is de laatste keer. Echt de allerlaatste keer, dus moet ik het koesteren. Als deze zwangerschap voorbij is, voel ik geen eerste schopjes meer.

Niet meer hetzelfde repeterende ritme van een kindje in je buik met de hik. Geen babykamer meer in te richten, geen babykleertjes meer te verzamelen. Niet meer genieten van een kloppend hartje bij de verloskundige. Nooit meer langzaam maar zeker je buikje zien groeien. Deze keer was ik ook mooier zwanger dan ooit. Dat dus ook nooit meer. Hele lieve goedbedoelde vragen en opmerkingen als : ‘Ben je nog niet bevallen?’, ‘Deze week zeker wel puffen?’ doen me even geen goed. Of  wat dacht je van: ‘……maar misschien wel langer’, als antwoord op je opmerking dat je hoopt voor de uitgerekende datum van 24 mei te bevallen.

Als je wel klaar bent met zwanger zijn

omdat je buik in de weg zit bij alles: snijden bij het aanrecht, afdrogen met douchen, het aantrekken van je schoenen, een beetje een normale scheerbeurt, noem maar op!

• omdat hoe kinderachtig het ook klinkt, het heen en weer waggelen naar school, wordt letterlijk zwaarder. Bekken, banden en buik, blegh!

• omdat je heel moe bent, waardoor veel dingen gewoon te veel zijn. Het verhaal van een half uur van man of kinderen over hun dag. Normaal heerlijk, nu uiterste test van mijn zenuwen. Meer dan één keer iets aan de kinderen moeten vragen, ik heb er geen zin in. Gewoon geen puf voor.

• omdat je heel veel inspiratie hebt voor blogs, maar er óf niets uit je vingers komt, óf je gewoon geen puf hebt om de laptop op schoot te zetten.

• omdat je op een zeiltje moet slapen, voor het geval je vliezen breken. Het broeit en het gloeit en het knispert.

• omdat je minimaal één keer per nacht van bed af moet, omdat de baby je blaas mishandeld.

• omdat je ontzettend opziet tegen de bevalling, ook al heb je het twee keer eerder gedaan.

Opzien tegen de bevalling

Dat opzien tegen de bevalling komt door verschillende redenen. Als je wel klaar bent met zwanger zijn, omdat ik gewoon best bang ben dat er iets mis gaat. Op zich is hier geen reden toe, behalve dat mijn gedachten vaak afdwalen naar iemand van vroeger. Het verliezen van je vrouw én je kind bij de bevalling is niet te bevatten. Natuurlijk weet mijn verstand dat die kans klein is. Toch zou ik het graag achter de rug hebben. Daadwerkelijk weten dat het goed is gekomen. Een gezond, levend kindje op de wereld zetten. Mijn verloskundige zegt altijd dat je daar van uit moet gaan, omdat dat is hoe het meestal gaat. Daar houd ik me aan vast.

Ik zie er natuurlijk ook tegen op, omdat je gewoon geen grip hebt op de situatie. De pijn is beide keren te doen geweest. Verstand op nul, blijven ademen en luisteren naar de verloskundige en vertrouwen op de steun van je man. Meer kun je niet. Het hoe, wat en wanneer, dat houdt me bezig. Sta ik net op het schoolplein als mijn vliezen breken of ben ik zoals van de andere twee gewoon thuis?

Nog twee weken te gaan, woensdag was het wisseldag, dus ik ben nu 38 + 3  zwanger, week 39 is aangebroken.  De uitgerekende datum komt steeds dichterbij. Zou hij net als de andere twee ook precies de maandag voor de uitgerekende datum geboren worden? Ik kan niet meer dan afwachten ♥

Afbeelding zwangere vrouw via Shutterstock

Reacties

reacties